ΕΓ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Henri Matisse, Δυό φιγούρες ξαπλωμένες στο χορτάρι

Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του 15χρονου παιδιού, καθώς και αυτά που επακολούθησαν, είναι γνωστά και έχουν σχολιασθεί εκτενώς από αρμόδιους και αναρμόδιους, από σοβαρούς και γελοίους. Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί πράγματα σωστά και πράγματα αστεία, έχουν γίνει προσεγγίσεις σε βάθος και προσεγγίσεις αστείες. Δεν είναι στόχος αυτού του σημειώματος να προσθέσει μία ακόμα ανάλυση για τα «γιατί» και τα «πώς». Όποιος παρακολούθησε όλες αυτές τις μέρες την τηλεόραση και τις εφημερίδες έχει ένα πλήθος ερεθισμάτων και απόψεων να σκεφτεί και να δώσει τις δικές του εξηγήσεις.
Παράλληλα όμως με όλα αυτά, πρέπει να καταδείξουμε και μία άλλη κατάσταση που ενδημεί στον χώρο της παιδείας μας και δεν περιποιεί τιμή για το «φοιτητικό κίνημα». Και εξηγούμαστε:
Την Δευτέρα 8 Δεκέμβρη, μετά την δολοφονία του παιδιού έγινε συνέλευση φοιτητών στο ΤΕΙ Καβάλας και αποφασίστηκε κατάληψη μέχρι την Πέμπτη 11 Δεκέμβρη, οπότε έγινε ξανά συνέλευση και αποφασίστηκε συνέχιση της κατάληψης μέχρι την Τρίτη 16 Δεκέμβρη. Καινούργια συνέλευση την Τρίτη και συνέχιση της κατάληψης μέχρι τις διακοπές των Χριστουγέννων. Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε ένα πανό (ΚΑΤΑΛΗΨΗ) κρεμασμένο στην είσοδο του ΤΕΙ. Δεν θα υπεισέρθουμε σε ερωτήματα του τύπου πόσοι φοιτητές συμμετείχαν κάθε φορά στις συνελεύσεις και ποιοι πρότειναν τις καταλήψεις, καθώς θεωρούμε ότι είναι κι αυτά ζητήματα της ωριμότητας του φοιτητικού κινήματος.
Κατά τα άλλα όλες οι υπηρεσίες του ΤΕΙ δούλευαν σαν να μην συμβαίνει τίποτα κι όποιοι ήθελαν μπαινοέβγαιναν για τις καθημερινές δουλειές τους. Όλοι, εκτός από τους φοιτητές που έφυγαν στα σπίτια τους από την αρχή των καταλήψεων, για να αποδείξουν ότι –πέρα από την αρχική και δικαιολογημένη αγανάκτηση- ο βαθύτερος σκοπός των καταλήψεων ήταν να μην γίνονται τα μαθήματα και να αρχίσουν οι διακοπές των Χριστουγέννων από του Αγίου Νικολάου.
Έτσι συκοφαντείται –εκ των έσω- το μέσο πάλης της κατάληψης αφού με τέτοια καμώματα γίνεται εγκατάλειψη. Καμώματα ενός φοιτητικού κινήματος αστείου και μυωπικού που μπερδεύει την πάλη με τον χαβαλέ, το δικαίωμα με την ευκολία, την δημοκρατία με την αυθαιρεσία και την ισοπέδωση. Με τέτοια συμπεριφορά γίνεται κατανοητό, το γιατί τόσα χρόνια, οι φοιτητές των ΤΕΙ δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα υπερκομματικό κίνημα που θα διεκδικήσει με αξιώσεις την αναβάθμισή τους σε πανεπιστήμια και την επίλυση του προβλήματος των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους και γενικότερα της φυσιογνωμίας τους.
Με άλλα λόγια, αυτές οι συμπεριφορές δηλώνουν ότι, ίσως, το πρόβλημα των ΤΕΙ, είμαστε εμείς οι ίδιοι και όχι πάντα κάποιοι άλλοι. Μας ταιριάζει δηλαδή μάλλον η ρήση του Ανδρέα Κάλβου ότι «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» παρά η ρήση του Σαρτρ ότι «η κόλαση είναι οι άλλοι».

Σύντροφοι σοβαρευτείτε, μην υποτιμάτε την νοημοσύνη μας

Γκραβούρα της Γαλλικής επανάστασης

Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει -επί τέλους- να πάρει θέση για το θέμα των ΤΕΙ, αντί να εκπροσωπείται από τους αρθογράφους της Αυγής, την ΠΟΣΔΕΠ και τον Αλαβάνο του ΤΕΕ; Όλοι αυτοί έχουν κοινό παρανομαστή την απαξίωση των ΤΕΙ και των αποφοίτων τους, την παραπομπή στο μέλλον –για άλλα 25 χρόνια- της επίλυσης του θέματος. Και εξηγούμαστε:

Η ΠΟΣΔΕΠ
Το συνδικαλιστικό όργανο των πανεπιστημιακών, η ΠΟΣΔΕΠ, προκηρύσσει κινητοποίηση για τις 10 Δεκέμβρη με τα εξής αιτήματα:
Να αποσυρθεί ο νόμος για τα κολέγια. Να κλείσουν τα κολέγια και τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, να απαγορευτεί η λειτουργία νέων και να μην ενσωματωθεί στο ελληνικό Δίκαιο η οδηγία της ΕΕ, που αναγνωρίζει στους αποφοίτους των κολεγίων τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των αποφοίτων των δημόσιων πανεπιστημίων.
Επίσης τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, σύμφωνα με τις ανάγκες τους για την εκπαιδευτική και ερευνητική λειτουργία, καθώς και για τη φοιτητική μέριμνα και όχι σύμφωνα με τις τετραετείς συμβάσεις.
Αύξηση της χρηματοδότησης συνολικά για την Παιδεία στο διπλάσιο (15% επί του Κρατικού Προϋπολογισμού ή 5% του ΑΕΠ) και για την έρευνα στο τριπλάσιο της σημερινής.
Ενιαίο μισθολόγιο με καθαρές αποδοχές για τον νεοδιοριζόμενο λέκτορα 2.000 ευρώ, με ανάλογη προσαρμογή στις άλλες βαθμίδες των μελών ΔΕΠ και του ΕΔΠ, με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στον βασικό μισθό, με πλήρεις συντάξεις και κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

Για τα θέματα των ΤΕΙ κουβέντα, λες και δεν υπάρχουν, λες και δεν αποτελούν κομμάτι της ανώτατης εκπαίδευσης στην χώρα μας. Είναι εμφανής και η υποτίμηση και ο εκπαιδευτικός τους ρατσισμός. Η «αριστεροκρατούμενη» ΠΟΣΔΕΠ. Με τέτοιες τοποθετήσεις πώς μπορούν να πείσουν την Ελληνική κοινωνία ότι δεν ενδιαφέρονται μόνον για την συντεχνία και τα κεκτημένα τους;

Η ΑΥΓΗ
Ο πανεπιστημιακός κ. Άλκης Ρήγος, υπεύθυνος σύνταξης του ένθετου περιοδικού «Παιδεία και Κοινωνία» της εφημερίδας «Αυγή», σε πρωτοσέλιδο άρθρο του με τίτλο «Το δημόσιο αγαθό της παιδείας και ο «υπεύθυνος» υπουργός της» (30-11-08), τα βάζει με τον υπουργό παιδείας κ. Στυλιανίδη για τις δηλώσεις του σε σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΤΕΙ. Γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Αδιαφορώντας παντελώς για τις αντιδράσεις σύσσωμης της Εκπαιδευτικής Κοινότητας και όλων των επιστημονικών συλλόγων της χώρας και τις τεκμηριωμένες προτάσεις που έχουν κατατεθεί, ο κ. Στυλιανίδης όχι μόνο προχωρά στη νομιμοποίηση τους, αλλά και με μια κουτοπονηριά επαρχιώτη πολιτευτή παλαιότερων εποχών, επιχειρεί από τη μια να χρεώσει την παραβίαση του Συντάγματος, που η Κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά διαπράττει, στο Κίνημα που δεν επέτρεψε την αντιεκπαιδευτική αναθεώρηση του Α 16 και από την άλλη να δημιουργήσει εσωτερικές αντιθέσεις ανάμεσα στα ΤΕΙ, τα ΑΕΙ, και το Τεχνικό Επιμελητήριο. Επιπρόσθετα δε, κατηγορεί ότι για όλα ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πολιτικός σχηματισμός που έδρασε καταλυτικά στην πάλη της μη αναθεώρησης του Συντάγματος.»

Για πολλά μπορείς να διαφωνήσεις με τον κ. Στυλιανίδη. Και για τα ελληνοχριστιανικά του και για το άρθρο 16 και για το φιάσκο των συγγραμμάτων, και καλώς ο κ. Α. Ρήγος το πράττει στο άρθρο του. Όμως για την ταμπακέρα κουβέντα δεν λέει. Αντιθέτως μιλάει –διαχωριστικά- για ΑΕΙ και ΤΕΙ και για δήθεν διχόνοιες που πάει να σπείρει η κυβέρνηση μεταξύ τους. Ενώ βλέπεις είναι όλα μέλι – γάλα: Τα ΤΕΙ, το ΤΕΕ και τα πανεπιστήμια ζουν τον έρωτά τους. Ποιανού νοημοσύνη υποτιμάει; Γιατί δεν μιλάει για την κατάσταση της άνισης χρηματοδότησης; Της έλλειψης επαγγελματικών δικαιωμάτων; Τα βέτο που έβαζε και βάζει το ΤΕΕ για τα επαγγελματικά δικαιώματα; Του εκπαιδευτικού ρατσισμού –αυτός ένας αριστερός;

Σε άλλο άρθρο –επίσης του ένθετου περιοδικού «Παιδεία και Κοινωνία» της εφημερίδας «Αυγή», την ίδια μέρα (30-11-08)- με τίτλο: «Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους ή θα κλείσουν τα ΤΕΙ ή θα κλείσουν τα ΚΕΣ» γράφουν μεταξύ άλλων:
«Είναι εξοργιστικό, την στιγμή που υπάρχουν 31 τμήματα των ΤΕΙ και 16 των ΑΕΙ πανελλαδικά χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, να αναγνωρίζουν δικαιώματα στα Κολλέγια.
Και με τους απόφοιτους των ΤΕΙ τι γίνεται;
Πολλά τμήματα ΤΕΙ (36) δεν έχουν ακόμη και σήμερα κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, τα περισσότερα έχουν αναγνωρισμένα μόνο κατ΄ όνομα και όσα έχουν είναι κατώτερα από αυτά των ΑΕΙ.
Με την νέα κατάσταση οι απόφοιτοι των ΚΕΣ θα παίρνουν πτυχίο με επαγγελματικά δικαιώματα αντίστοιχα με αυτά που δίνει το πανεπιστήμιο στη χώρα προέλευσης. Η αναγνώριση αυτή σημαίνει εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των απόφοιτων ΚΕΣ και ΑΕΙ.
Συνεπώς αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα για τους απόφοιτους των ΤΕΙ, να είναι κατώτεροι επαγγελματικά από αυτούς των ΚΕΣ.
Για τα περιφερειακά ΤΕΙ που είδη αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την εφαρμογή της βάσης του 10, με την αναγνώριση των ΚΕΣ οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε κλείσιμο. Κι αυτό γιατί κάποιος θα προτιμήσει λόγω του ίδιου( ή και μικρότερου) κόστους και χρόνου να πάει σε ένα ΚΕΣ και να πάρει ένα πτυχίο που αντανακλά σε πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα στην αγορά εργασίας πάρα σε ένα ΤΕΙ απαξιωμένο και με αβέβαιο μέλλον.
Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους σπουδαστές των ΚΕΣ: που το πιο πιθανόν είναι να κατέφυγαν εκεί λόγω της βάσης του 10. Το αίτημα μας για κατάργηση των ΚΕΣ δεν είναι συντεχνιακό. Προτείνουμε να υπάρξει μια ειδική μέριμνα για την ένταξη των σπουδαστών των ΚΕΣ στην δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όλοι μας έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία και καλούμαστε να το υπερασπιστούμε απαιτώντας το αυτονόητο: Ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στη δουλειά για όλους!
Απάντηση μας ο πανεκπαιδευτικός ξεσηκωμός!
Μόνη διέξοδος για το φοιτητικό κίνημα είναι η συγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου ενάντια στις κυβερνητικές και ευρωπαϊκές πολιτικές στην παιδεία. Κοινός αγώνας φοιτητών - πανεπιστημιακών - μαθητών - εκπαιδευτικών. Στο δρόμο που έδειξε το πανεκπαιδευτικό κίνημα, στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της νίκης.
Παλεύουμε για
• Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών Νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ε.Ε
• Καμία εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 36/05
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – Κάτω τα χέρια από το αρθρο 16.
• Κοινός αγώνας φοιτητών – εκπαιδευτικών – μαθητών – εργαζομένων ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολίτικές.
• Κατάργηση των ΚΕΣ (Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών). Άμεση και δραστική αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
• Ελεύθερη πρόσβαση για όλους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Ενιαία δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς διαχωρισμούς σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.»

Ξανά ο διαχωρισμός σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρ’ όλη την «καλή πρόθεση». Νεανική άγνοια; Θολούρα; Λανθάνουσα γλώσσα; Ευσεβής πόθος;
Γιατί οι φοιτητικές παρατάξεις τους δεν αναδεικνύουν το θέμα στις φοιτητικές εκλογές και αλλού; Γιατί δεν απαντούν στα ερωτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας των ΤΕΙ;
Εν κατακλείδι:
Τι προτείνουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα των ΤΕΙ; Έχουν πρόταση και εάν ναι (που δεν την έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα) ποια είναι;
Η εκπαιδευτική κοινότητα των ΤΕΙ έχει εκφραστεί: «Μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια».
Ας βγουν να πάρουν θέση καθαρή και ολοκληρωμένη. Όχι τσαλαβουτήγματα του τύπου: «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι».
Γιατί αλλιώς ότι και να λένε για τον Στυλιανίδη, το άρθρο 16, τα ΚΕΣ, την ισότητα, το δικαίωμα στη ζωή και στην μόρφωση, δεν πείθουν. Η σημερινή τους στάση μόνον αριστερή δεν είναι. Στο θέμα των ΤΕΙ, δυστυχώς γι’ αυτούς, ο Στυλιανίδης είναι πιο καθαρός.

Υστερόγραφο
Ενώ γραφόταν αυτό το κείμενο ήρθε ένα email με ένα κείμενο από την Πολιτική Κίνηση ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ – ΤΕΙ - ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ του ΣΥΝ για τα ΚΟΛΕΓΙΑ.
Ήρθε για να επιβεβαιώσει με τρόπο κατηγορηματικό όσα προσάπτουμε στον ΣΥΝ για την υποταγή του στους πανεπιστημιακούς και στο ΤΕΕ. Τέσσερις πυκνογραμμένες σελίδες για τα ΚΕΣ, το άρθρο 16, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον Ιμπεριαλισμό, την εμπορευματοποίηση της παιδείας και άλλα πολλά. Μία κουβέντα για τα ΤΕΙ δεν βρήκαν να πουν. Τι χρεία άλλη έχουμε μαρτύρων;

Αγάντα κ. Στυλιανίδη

Πρέπει να συγχαρούμε τον Υπουργό Παιδείας κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη για την τοποθέτησή του στην τηλεοπτική εκπομπή "Ανατροπή" του Mega (17-11-2008).

Απ' εναντίας εκεί στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ντρέπονται γιατί το θέμα το "κάνουν γαργάρα" χρόνια και χρόνια, μην τυχόν και δυσαρεστήσουν το ΤΕΕ και τους Πανεπιστημιακούς. Κατά τα άλλα "μπλά..μπλά δημοκρατία", ισοπολιτεία, ανθρώπινα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες και γενικώς ωραίες και ηχηρές κουβέντες για τους ιθαγενείς. Τα ψέμματα όμως έχουν κοντά ποδάρια σύντροφοι.

Άλλη μία θετική τοποθέτηση

Αντιγράφουμε το ρεπορτάζ από την ιστοσελίδα του www.esos.gr

Το ΕΜΠ δεν θα δει master εάν δεν δεχθεί την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΤΕΙ.

Σε καμία περίπτωση το υπ. Παιδείας δεν θα δώσει τον τίτλο του master σε πενταετείς σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, εάν πρώτα η Πρυτανεία και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος δεν δεχθούν την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων των ΤΕΙ.

«Εμείς είμαστε ανοιχτοί στην πρόταση της αναγνωρίσεως των master, αλλά τη συνδέουμε απόλυτα με τη στάση που θα κρατήσει και το Πολυτεχνείο και το ΤΕΕ στο θέμα της αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων για τις εκατοντάδες χιλιάδες παιδιών που αποφοίτησαν από ΤΕΙ ή από πανεπιστημιακά τμήματα» δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπ. Παιδείας Ευρ. Στυλιανίδης στη ΝΕΤ.

Ο κλοιός στενεύει γύρω από την συντεχνία του ΤΕΕ. Ο υπουργός παιδείας κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης κάνει ακόμα ένα θετικό βήμα, δηλωτικό της κυβερνητικής πολιτικής βούλησης. Εμείς λέμε μπράβο.
Τα άλλα κόματα δεν έχουν θέση. Ομφαλοσκοπούν και παραπέμπουν στις καλένδες το μέγα ζήτημα των ΤΕΙ, όμηροι του ΤΕΕ και των πανεπιστημιακών που στηρίζουν τις επιλογές του. Οι απόφοιτοι, οι φοιτητές και οι οικογένειές τους βλέπουν και εκτιμούν στάσεις. Οι εκλογές έρχονται οσοπούπω.

Σε κινητοποίηση το ΤΕΙ Καβάλας για τα Τεχνολογικά Πανεπιστήμια

Τ.Ε.Ι. ΚΑΒΑΛΑΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Τ.Ε.Ι.

Η Συνέλευση του ΤΕΙ Καβάλας που συνήλθε στις, 6 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, έπειτα από διαλογική συζήτηση, αποφάσισε ομόφωνα την έκδοση του εξής ψηφίσματος:

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στη παιδεία και την επαπειλούμενη έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος που θα εξασφαλίζει επαγγελματικά δικαιώματα στα ΚΕΣ, τα ΤΕΙ εισέρχονται στην πιο βαθιά κρίση της ιστορίας τους, καθώς οι απόφοιτοι τους παραμένουν χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, οι μόνοι απόφοιτοι ΑΕΙ σ΄ όλη την Ευρώπη.

ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΟΥ
1) Ζητάει την άμεση μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια, πράγμα που
σημαίνει την αυτόματη εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων
τους, με αυτά των αποφοίτων των Πανεπιστημίων.

2) Στο πλαίσιο της διεκδίκησης της πανεπιστημιοποίησης των ΤΕΙ, σκοπεύει να
εξαντλήσει κάθε μορφή αγώνα, συμπεριλαμβανομένης και της προσφυγής στα
ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια.

3) Στηρίζει τις κινητοποιήσεις των Γ.Σ. των φοιτητών.

4) Αποφασίζει την αναστολή της λειτουργίας του ΤΕΙ Καβάλας για δύο ημέρες και
συγκεκριμένα στις 19-11-08 και 25-11-08.

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Το ΤΕΕ, τα ΤΕΙ και ο Σίσυφος

Ο Σίσυφος, του Tiziano

Το ΤΕΕ, δια του προέδρου του κ. Γιάννη Αλαβάνου και με την παρουσία των δύο αντιπρυτάνεων του ΕΜΠ κ. Ι. Πολύζου και Γ. Σπάθη, έδωσε συνέντευξη τύπου και εξέδωσε δελτίο τύπου με θέμα: «Στρεβλή η δομή της τεχνικής εκπαίδευσης και του τεχνικού δυναμικού στη χώρα μας. Αναγκαία η μεταρρύθμιση»
Σκοπός της συνέντευξης η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση για το θέμα των ΤΕΙ και πάλι. 25 χρόνια τώρα, και υπό τις εκάστοτε κρατούσες συνθήκες, η ίδια στόχευση: Να μην αποκτήσουν τα ΤΕΙ την θέση που έχουν σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη και οι απόφοιτοί τους τα επαγγελματικά δικαιώματα που τους ανήκουν –πάλι σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο κύκλος όμως στενεύει για την συντεχνία του ΤΕΕ. Αξίζει τον κόπο να σχολιάσουμε μερικά σημεία του δελτίου τύπου:
ΤΕΕ: Η παρέμβαση του ΤΕΕ οφείλει να είναι καθολική, σε όλο το χώρο της τεχνικής παιδείας, να είναι ορθολογική, να αναγνωρίζει ότι όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης στην εργασία, είναι αναγκαίοι, έχουν επαγγελματικά δικαιώματα.
Εμείς: Ναι, να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα που θα ορίζουμε εμείς και δεν θα θίγουν τα δικά μας.
ΤΕΕ: Μεταρρύθμιση συνολική σε όλες τις βαθμίδες της τεχνικής εκπαίδευσης. Τα επαγγελματικά δικαιώματα να ρυθμίζονται από τους καθ’ ύλην αρμόδιους
Εμείς: Τώρα τους ήρθε ο πόνος για την συνολική μεταρρύθμιση; Τόσα χρόνια που ήταν; Μήπως τώρα έσφιξαν και γι’ αυτούς τα πράματα; Και ποιος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος εν προκειμένω; Το ΤΕΕ βέβαια.
ΤΕΕ: Σε όλη την Ευρώπη η τάση των σχολών από τις οποίες αποφοιτούν Διπλ. Μηχανικοί είναι να αυξάνουν τα χρόνια σπουδών. Υπάρχουν σχολές με τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια σπουδών. Αυτές των τεσσάρων χρόνων παράγουν εξειδικευμένους μηχανικούς σε ένα στενό πεδίο γνώσεων, που όμως οι παραγωγικές δυνατότητες ή η διεθνής εμβέλεια της χώρας τους εγγυάται την απασχόληση. Στην Ελλάδα αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Τα πέντε χρόνια ενιαίων σπουδών είναι προϋπόθεση.
Εμείς: Γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη όπου πρέπει να ισχύουν άλλα; Αφού το ΤΕΕ και τα Πολυτεχνεία ζητούν, οι απόφοιτοί τους, να παίρνουν το Μάστερ στο 5ο έτος σπουδών, αυτό σημαίνει ότι τα επαγγελματικά τους δικαιώματα θα τα παίρνουν στο 4ο έτος, καθώς βέβαια το Μάστερ δεν δίνει πουθενά στον κόσμο επαγγελματικά δικαιώματα. Αν αυτό συμβεί, τότε γιατί να μην παίρνουν ξέχωρα επί πλέον επαγγελματικά δικαιώματα αυτοί που έχουν και διδακτορικό δίπλωμα;
ΤΕΕ: Δεν μπορούν, σε καμιά περίπτωση, να προσδιορισθούν επαγγελματικά δικαιώματα, που σχετίζονται άμεσα με την ασφάλεια των κατασκευών και των παρεχόμενων υπηρεσιών, με βάση τις σπουδές σε ΤΕΙ που δεν υπάρχουν παρά μόνο στα χαρτιά και αυτά να δοθούν αναδρομικά σε όλους όσους έχουν αποφοιτήσει από ΤΕΙ ανώτερης εκπαίδευσης, από ΚΑΤΕΕ, από ΚΑΤΕ, από μέσες σχολές που έχουν ισοτιμηθεί με αυτά.
Εμείς: Μήπως το ΤΕΕ και τα μέλη του –με όλα αυτά τα προσόντα που στερούνται οι απόφοιτοι των ΤΕΙ- δεν έχουν την 1η ευθύνη για το πολεοδομικό αίσχος της Ελλάδας;
ΤΕΕ: Οι μέσες ετήσιες κρατικές δαπάνες ανά φοιτητή στην Ε.Ε. είναι υπερδιπλάσιες των αντιστοίχων ελληνικών. Η Ευρώπη δαπανά ετησίως κατά μέσο όρο 7.400 ευρώ ανά φοιτητή, ενώ η Ελλάδα είναι ουραγός με 3.340 ευρώ. Οι δαπάνες ανά σπουδαστή σε ΤΕΙ είναι τουλάχιστον πέντε φορές κάτω.
Εμείς: Στις στατιστικές τους επεξεργασίες και όταν συμφέρει στην επιχειρηματολογία τους, τότε συνυπολογίζουν και τα ΤΕΙ. Μέχρι εκεί όμως. Στις στατιστικές μαζί, στα επαγγελματικά δικαιώματα μόνοι.
ΤΕΕ: Μετά την αποφοίτηση το ΥΠΕΠΘ από τη μία έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα να εξισώσει τα δικαιώματα των αποφοίτων των Πολυτεχνικών Σχολών με αυτά αποφοίτων με εμφανέστατα χαμηλότερο επίπεδο σπουδών, παρακάμπτοντας το γράμμα και πνεύμα του Συντάγματος. Από την άλλη θέτει τους αποφοίτους των Πολυτεχνικών σχολών σε δυσμενέστερη θέση έναντι όλων όσων έχουν αποφοιτήσει από χώρες του εξωτερικού, με αντίστοιχο χρόνο σπουδών.
Οι διπλ. Μηχανικοί που έχουν κάνει σπουδές στην Ελλάδα δεν μπορούν να έχουν χαμηλότερα επαγγελματικά προνόμια από αυτούς που έχουν σπουδάσει σε χώρες του εξωτερικού, ίδιο αντικείμενο και ίδιου επιπέδου σπουδές.
Εμείς: Αυτό ισχύει μόνο για τα μέλη του ΤΕΕ; Για τους αποφοίτους των ΤΕΙ που έχουν αποφοιτήσει στην Ελλάδα και είναι σε μειονεκτική θέση με τους αντίστοιχους αποφοίτους ΤΕΙ άλλων χωρών (Έλληνες ή μη) δεν πρέπει να ισχύει; Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Τέτοια κοινωνική και δημοκρατική ευαισθησία;
ΤΕΕ: Το ΤΕΕ είναι αυτοδιοικούμενο ΝΠΔΔ, με πολύ ισχυρή την εσωτερική του δημοκρατία. Είναι Σύμβουλος της Πολιτείας. Τοποθετείται απέναντι στις θέσεις της Κυβέρνησης με βάση τις δικές του τοποθετήσεις και ως ένας Φορέας που οι ελληνικοί και διεθνείς νόμοι του έχουν δώσει το δικαίωμα άσκησης ειδικών αρμοδιοτήτων στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτόν το ρόλο τον υπηρετεί διαχρονικά το ΤΕΕ, με μια παράδοση που είναι πολύ πιο ισχυρή από οποιεσδήποτε κομματικές επιρροές.
Εμείς: Ο τέλειος ορισμός της συντεχνίας: Υπεράνω κομμάτων, το βαθύ κράτος δηλαδή.
ΤΕΕ: Η πρότασή μας είναι να αντιμετωπισθεί ενιαία ο χώρος της Τεχνικής Παιδείας. Να υπάρχει μια κοινή ομάδα παραγωγικών υπουργείων, ΥΠΕΠΘ, ΤΕΕ και εκπροσώπων των παραγωγών που θα εισηγείται για τη δομή της, που πρέπει να έχει δυναμικά χαρακτηριστικά. Αντίστοιχη ομάδα, που μπορεί να ξεκινήσει άμεσα για όσους έχουν ήδη αποφοιτήσει, να μελετήσει τα επαγγελματικά δικαιώματα. Το ΤΕΕ έχει θέσεις στα ειδικότερα θέματα.

Εμείς: Το ΤΕΕ πανταχού παρόν και τα πάντα πληρόν και καθορίζον.
Ι. Πολύζος (Αντιπρύτανης ΕΜΠ): Η πρυτανική ηγεσία του ΕΜΠ είναι βαθύτατο πολιτική, όχι, όμως, κομματική (σ.σ. απαντώντας εμμέσως στην αναφορά του υπουργού Παιδείας στη συζήτηση στη Βουλή για την πολιτική «ταυτότητα» του πρύτανη).
Εμείς: Ξανά ο ορισμός της συντεχνίας (επανάληψη, μήτηρ πάσης μαθήσεως).
Γ. Σπαθής (Αντιπρύτανης ΕΜΠ): Στην πράξη, τα έτη σπουδών στο ΕΜΠ διαρκούν κατά μέσο όρο 6,5 χρόνια, αφού κανείς φοιτητής δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον όγκο των μαθημάτων σε μικρότερο χρόνο.
Εμείς: Γιατί στα ΤΕΙ πόσα χρόνια είναι ο μέσος όρος της διάρκειας των σπουδών; Αυτό όμως είναι το κριτήριο; Δηλαδή αν κρατούσαν 10 χρόνια, η ποιότητά τους θα ήταν καλύτερη;

Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε και την απάντηση του Υπουργού Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδη. Ολόκληρη. Την συνυπογράφουμε σ’ ότι αφορά τα ΤΕΙ. Μακάρι να φανεί συνεπής μέχρι το τέλος.

ΔΗΛΩΣΗ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΥΡ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Πιστεύω πολλές φορές ότι τα μεγάλα λόγια προσβάλλουν την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Καταρχάς να σας πω κάτι; Αν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για την προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων σπουδαστών, φοιτητών και μαθητών, καλά θα κάνουμε την ίδια συνέπεια να την επιδεικνύουμε προς όλες τις κατευθύνσεις.

Σήμερα από τα λάθη που έχουν γίνει κατά το παρελθόν από τον πληθωρισμό δημιουργίας τμημάτων χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, 350 χιλιάδες Έλληνες απόφοιτοι πανεπιστημιακών τμημάτων και τμημάτων ΤΕΙ έχουν οδηγηθεί στην ετεροαπασχόληση ή την ανεργία γιατί κάποιοι δε φρόντισαν ή δε θέλησαν να κατοχυρώσουν και να αναγνωρίσουν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Ανταπαντώντας αν θέλετε στην ερώτησή σας θα σας πω ότι θα ήθελα να τοποθετηθούν θετικά και ο Πρόεδρος του ΤΕΕ και ο Πρόεδρος του Συνασπισμού και όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες του Πολυτεχνείου, όσον αφορά την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους 350 χιλιάδες άνεργους αποφοίτους των ΤΕΙ και των πανεπιστημίων και στη συνέχεια να μιλούν για τα κολέγια.

Εκτιμώ ότι είναι υποκριτικό να προτάσσουν τον κίνδυνο των κολεγίων κι εγώ θεωρώ προσωπικά ότι κανένα δημόσιο πανεπιστήμιο και κανένα ΤΕΙ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, διότι η ποιότητα που παρέχεται στην ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει επιβεβαιωθεί φέτος.

Μετά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έξι ελληνικά πανεπιστήμια είναι στα πεντακόσια καλύτερα του κόσμου και το σύστημά μας θεωρείται το 29ο καλύτερο του κόσμου, με τα διεθνή πια κριτήρια. Επομένως εκεί το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να επενδύσουμε στην ποιότητα των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

Αν κάποιοι τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν φοβικά σύνδρομα, καλά θα κάνουν πρώτα απ΄ όλα να απαντήσουν σε αυτά τα 350 χιλιάδες παιδιά, που κι αυτά έχουν γονείς που επένδυσαν πάνω στις σπουδές τους και γι΄ αυτό οφείλει να απολογηθεί η προηγούμενη κυβέρνηση γιατί ίδρυε για δημαγωγικούς και μικροκομματικούς λόγους παντού τμήματα πανεπιστημιακά και ΤΕΙ χωρίς να αναγνωρίσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και χωρίς να προβλέπει τη χρηματοδότησή τους μετά το 2008, όταν θα τελείωναν οι κοινοτικοί πόροι.

Και όλοι αυτοί που σήμερα «συνεντευξιάζονται» για να παίξουν με την επικαιρότητα και με τις εντυπώσεις, να τοποθετηθούν ευθέως. Αναγνωρίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα για τους αποφοίτους των ΤΕΙ; Όταν θα τοποθετηθούν επ΄ αυτού του ζητήματος, τότε μπορούν με συνέπεια να συζητήσουν και για τα υπόλοιπα.

Fernand Leger, H Παρέλαση

Έγινε γνωστή λοιπόν η πολυθρυλούμενη και αναμενόμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που καταδικάζει την χώρα μας για το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (Κολλεγίων κατ’ άλλους) που είναι παραρτήματα ξένων Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων ή Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης. Η απόφαση λέει απλά ότι:
· Είστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και αποδεχτήκατε την Οδηγία 48/1989 που επιβάλει στα κράτη μέλη της ΕΕ να διευκολύνουν την μετακίνηση και την μετεγκατάσταση των Ευρωπαίων πολιτών σε όποια χώρα μέλος θέλουν να ζήσουν και να δουλέψουν.
· Άρα είστε υποχρεωμένοι να τους δώσετε και τα επαγγελματικά δικαιώματα που έχουν στην χώρα που σπούδασαν.
· Δεν μπορείτε να κρίνετε εσείς (Η Ελλάδα δηλαδή) αν το Παράρτημα του ξένου ΑΕΙ που παρέχει σπουδές στην χώρα σας (επί πληρωμή) πληροί τις προϋποθέσεις να είναι ΑΕΙ. Αυτό το κρίνει η χώρα προέλευσης του ΑΕΙ που έχει το Παράρτημα στην Ελλάδα (Αγγλία, Γαλλία, Τσεχία, Ρουμανία, κ.λ.π) και δεν σας πέφτει λόγος.
· Αφού λοιπόν η χώρα προέλευσης αναγνωρίζει το Παράρτημα σαν δικό της ΑΕΙ και δίνει στους αποφοίτους του επαγγελματικά δικαιώματα, είστε υποχρεωμένοι να τα δώσετε κι εσείς και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα σας.

Αυτά σε απλή γλώσσα –ανάμεσα σε πολλά άλλα νομικά- λέει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και όποιος δεν τα τηρεί έχει τις συνέπειες.
Και βέβαια υπάρχει ζήτημα με την ποιότητα αυτών των Παραρτημάτων και με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες παρέχουν –επί χρήμασι- αυτό που παρέχουν. Και βέβαια είναι να αναρωτιέται κανείς με την λογική των ευρωπαϊκών θεσμών που δέχονται ότι αυτές οι επιχειρήσεις –χωρίς κανέναν έλεγχο- μπορούν να αναγορεύονται σε Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, με πέντε αίθουσες στον όροφο και δέκα υπολογιστές. Με ποιες διεθνείς προδιαγραφές για ΑΕΙ έχουν κριθεί; Ποιος διασφαλίζει ότι τα Ιδρύματα προέλευσης δεν λειτουργούν σαν οίκοι εμπορίου, με μόνο σκοπό το μερτικό τους από τα δίδακτρα που πληρώνουν οι πελάτες τους;
Αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα γεννώνται με την απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, τα οποία ερωτήματα μπορούν να έχουν μόνον πολιτική λύση, δηλαδή στο επίπεδο των Ευρωπαίων υπουργών παιδείας. Εκεί η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να περιγράψει την κατάσταση σε σχέση με την ποιότητα αυτών των Παραρτημάτων και να θέσει τα ερωτήματα.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά της κατάστασης που δεν φωτίζεται επαρκώς από τα ΜΜΕ και τους ειδήμονες.
Ξεσηκώνονται τα πανεπιστήμια και το ΤΕΕ, τα μέλη του οποίου κυρίως «θίγονται» από την απόφαση που μοιράζει την πίτα. Μια πίτα που μέχρι τώρα με αλχημείες, με συντεχνιακές λογικές, με πολιτικές προσβάσεις σε όλα τα κόμματα –γωνιακό και παλιό γάρ το μαγαζί- με, με, με….την έτρωγαν μόνοι τους.
Τα ΤΕΙ, δεκαετίες τώρα, μένουν αδικαίωτα από την πολιτεία, τους πολιτικούς μας και τα ελληνικά δικαστήρια. Να σχολιάσει κανείς ότι αυτά τα δικαστήρια έδωσαν την Βιστωνίδα στον Εφρέμ και παλιότερα άλλοι καλόγεροι κανόνιζαν τις αποφάσεις τους, ποιόν θα δικάσουν και ποιόν θα αθωώσουν; Είναι γνωστά πράγματα αυτά και θέλει μεγάλη αφέλεια για να πιστεύει πλέον κανείς στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και στα τυφλά της μάτια.
Τα ΤΕΙ λοιπόν, αν άμεσα η πολιτεία δεν τους δώσει αυτά που δικαιούνται, προτείνουμε να συνάψουν συμφωνίες με ξένα πανεπιστήμια και να δίνουν πτυχία ξένων πανεπιστημίων στους αποφοίτους τους, όπως ακριβώς κάνουν τα Παραρτήματα.
Να μην ακούσω κανέναν από την οικογένεια των ΤΕΙ να φωνάξει ενάντια στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ενώνοντας την φωνή του με αυτήν του ΤΕΕ και των πανεπιστημίων, γιατί η ανοησία έχει και όρια. Τόσα χρόνια αυτές οι συντεχνίες δεν μας έδιναν επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτές οι συντεχνίες έβαζαν φραγμό σ’ όσους δικούς μας αποφοίτους ήθελαν να σπουδάσουν. Τώρα που πήρε φωτιά η παράγκα τους, ας την σβήσουν μόνοι τους, τα ΤΕΙ είναι έτσι κι αλλιώς καμένα απ’ αυτούς τους ίδιους, δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Εμείς να βγούμε στον δρόμο, αλλά μόνοι μας, για το δικό μας πρόβλημα που δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το δικό τους. Αυτοί θα μοιραστούν –επιτέλους- όλα αυτά που κρατούσαν –δεκαετίες ολόκληρες- με νύχια και με δόντια και μείς θα μοιραστούμε τα ψίχουλά μας.
Η κατάσταση μοιάζει λίγο σαν την μεταπολίτευση. Έπεσε η χούντα και μπήκαν από την αρχή στο τραπέζι πολλά πράγματα. Ο βασιλιάς, το πολίτευμα, ο στρατός, τα στρατόπεδα της εξορίας, οι φάκελοι, η ελευθερία του τύπου, κ.λ.π, κ.λπ.
Έτσι και τώρα, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και είμαστε όλοι στην θάλασσα, μεσοπέλαγα, ΤΕΙ και πανεπιστήμια. Κι αν θέλουν συμμαχίες, μπροστά στον εισβολέα, αυτές θα είναι ισότιμες. Όχι όπως παλιά, βγείτε να πολεμήσουμε όλοι μαζί, κινδυνεύει η πατρίδα... και μετά, ξανά τα ΤΕΙ στην εξορία, στην Ακροναυπλία.
Τα ΤΕΙ να ξεσηκωθούν αλλά για την δική τους υπόθεση.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα

Νικόλαος Γύζης, Το Κρυφό Σχολειό

Στον Ελεύθερο Τύπο (15/10/2008) διαβάσαμε το εξής δημοσίευμα:

Διαμάχη για τη μουσουλμάνα σημαιοφόρο
Kόντρα μεταξύ γονέων και δασκάλων προκάλεσε στη Ρόδο η επιλογή μιας μουσουλμάνας μαθήτριας δημοτικού σχολείου να παρελάσει ως σημαιοφόρος στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Μερίδα γονέων κατήγγειλε ανώνυμα σε τοπική εφημερίδα («Πρόοδος») ότι η διεύθυνση του 17ου Δημοτικού Σχολείου μεθόδευσε την κλήρωση (μεταξύ αριστούχων μαθητών) για την ανάδειξη σημαιοφόρου, με αποτέλεσμα «την ελληνική σημαία να κρατάει μια μουσουλμάνα».
«Είναι ντροπή να λέγονται αυτά. Η κλήρωση έγινε με όλες τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος, παρουσία δασκάλων, μαθητών και εμού. Μάλιστα, τους κλήρους τράβηξε ένα παιδάκι του νηπιαγωγείου» λέει στον «ΕΤ» η διευθύντρια του σχολείου, κ. Πάτρα Καραπλή. Το κορίτσι που κληρώθηκε είναι 12 ετών και ιδιαίτερα αγαπητό στη μαθητική κοινότητα. Ως άριστη μαθήτρια και εξαιρετικό παιδί την περιγράφουν οι δάσκαλοί της. «Κι όμως, αυτό το παιδί, το πλήγωσαν αναίτια» ισχυρίζεται η κ. Καραπλή. Στο 17ο Δημοτικό Σχολείο φοιτούν 105 μαθητές, εκ των οποίων οι 6 είναι Ελληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Η συνύπαρξη με τους χριστιανούς συμμαθητές τους είναι, όπως λένε οι δάσκαλοι του σχολείου, αρμονική και ποτέ στο παρελθόν δεν έχει δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου δασκάλων, κ. Κώστα Μουτσάκη, ο νόμος ορίζει ότι στην ανάδειξη σημαιοφόρου δεν έχει σημασία το χρώμα, το φύλο και το θρήσκευμα. «Είναι ζήτημα ισονομίας και δεν πρέπει να δημιουργείται θέμα» ανέφερε χαρακτηριστικά. Από την πλευρά τους, οι 14 δάσκαλοι του 17ου Δημοτικού τονίζουν ότι «το σχολείο δεν μπορεί να είναι χώρος διαφοροποίησης, διαχωρισμού και διακρίσεων, ενώ το θρήσκευμα αποτελεί ατομική και ιδιωτική υπόθεση τους καθενός. Είναι αδιανόητο να έχουμε δύο κατηγορίες μαθητών στα σχολεία και αν κάποιοι έχουν μια ρατσιστική αντίληψη των πραγμάτων, θα καταδικαστούν στη συνείδηση των λογικά σκεπτόμενων πολιτών».

Το θέμα του εκπαιδευτικού ρατσισμού και του «πατριωτικού» κόμπλεξ της Ελληνικής κοινωνίας, που αποκαλύπτει παράλληλα και την υποκρισία της, επανέρχεται αυτή τη φορά σε ένα Δημοτικό Σχολείο της Ρόδου, της σφόδρα τουριστικής Ρόδου με τις χειρότερες επιδόσεις στις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις, κοντά με τις άλλες τουριστικές περιοχές της χώρας μας.
Το ίδιο κόμπλεξ των ελληναράδων γονέων, που αντί να ασχοληθούν με τις επιδόσεις των «μπούληδών» τους, φορούν την λεοντή του «πατριώτη-εθνικόφρονα» για να κατατροπώσουν Τούρκους, Αλβανούς, Βουλγάρους και Αφρικανούς μαθητές, καθώς και τους πρόσφυγες όλων των αδύναμων φυλών που –λόγω της φτώχιας τους κυρίως- τις θεωρούν «υποδιαίστερες», μπροστά στο μεγαλείο της ευλογημένης και περιούσιας δικής μας φυλής, πανάθεμά μας.
Αν επρόκειτο για Γάλλους, Αμερικάνους ή Γερμανούς, δεν θα τους «έπιανε» ο «πατριωτισμός» της σημαίας, γιατί θα υπερίσχυε το κόμπλεξ της κατωτερότητάς μας, μπροστά στους καλοζωισμένους.
Αντί να αναρωτηθούν γιατί οι δικοί τους κανακάρηδες δεν αξιώνονται, μέσα στην ευκολία και στην ευμάρειά τους, μέσα στα πλούτη μας τα νεοελληνικά, να έχουν καλύτερες επιδόσεις στην μάθηση, προσπαθούν να μεταθέσουν την ανεπάρκεια και την τεμπελιά των δικών τους παιδιών, σε «εθνικό» πρόβλημα και σε πρόβλημα υπεράσπισης της σημαίας μας.
Αν όμως θέλουμε να είμαστε πιο συνεπείς, με αυτό που συμβολίζει η Ελληνική σημαία –και γιατί όχι η κάθε σημαία-, θα πρέπει να πούμε ότι ο Ελληνικός πολιτισμός –και όχι ο νεοελληνικός της Μπεζεντάκου και των άλλων φρουτοαστέρων- όρισε ως πρώτη αξία την γνώση και την μόρφωση. Αλλά πώς να το παραδεχτούν αυτό οι νεοέλληνές μας που θέλει ζόρι; Η μόρφωση απαιτεί μυαλό, κόπο και ξενύχτι κι όχι τα νταχτιρντί της τηλεόρασης και της χυδαιότητας.
Στα 23 χρόνια που διδάσκω στο ΤΕΙ της Καβάλας, αν μπορώ να καταμαρτυρήσω κάτι για τις επιδόσεις των φοιτητών, με όποιον κίνδυνο εμπεριέχουν οι γενικεύσεις, είναι ότι οι καλύτεροι φοιτητές –από κάθε άποψη- είναι οι μουσουλμάνοι. Βλέπεις σ’ αυτά τα παιδιά την εικόνα των φτωχόπαιδων της Ελλάδας του ‘60 που ήξεραν καλά –βίωμα στο πετσί τους- ότι ο μόνος δρόμος για να ξεφύγουν από την φτώχεια και την μιζέρια της ελληνικής επαρχίας, ήταν τα γράμματα. Είναι εργατικοί, σοβαροί, συνεπείς, ευγενικοί και καθόλου φυγόπονοι. Κι όποιος έχει αυτά τα προτερήματα είναι δυο φορές άνθρωπος και τρεις φορές Έλληνας, με τις πρωταρχικές έννοιες των λέξεων.
Οι διαμαρτυρόμενοι «εθνικόφρονες» γονείς της Ρόδου λοιπόν, ας μάθουν τουλάχιστον την ιστορία του συμπατριώτη τους –εκείνου που κόμπαζε ότι στην Ρόδο πηδούσε πολύ- κι ας αποφύγουν την γελοιοποίησή τους –όπως την έπαθε εκείνος. Αν μπορούν τα παιδιά τους, ας πηδήξουν στα γράμματα, κι ας προασπίσουν έτσι την Ελληνική σημαία.

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΕΙ - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

Jean Michel Folon, L'inconnu

Μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφόρηση και τοποθέτηση, για το θέμα των ΤΕΙ, από τον Πρόεδρο του ΤΕΙ Λάρισας κ. Ιωάννη Κόκκορα.


Στην Α΄ Συνεδρίαση του ΣΑΤΕ που συμμετείχα (Ιαν. 2006) έθεσα το θέμα της μετονομασίας των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια ή Πανεπιστήμια Εφαρμοσμένων Επιστημών. Ο κύριος λόγος που επικαλέσθηκα τότε (Διαβλέποντας τα παρεπόμενα της βάσης του 10) ήταν για να προσελκύσουμε υποψηφίους μιας και όλοι γνωρίζουμε ότι οι υποψήφιοι για τα ΑΕΙ έχουν σχεδόν πάντοτε ως πρώτη προτίμηση τα πανεπιστήμια. Μου αφαιρέθηκε ο λόγος …

Στη Σύνοδο της Καλαμάτας (Ιούνιος 2006) επανέφερα το θέμα αλλά δεν βγήκε τίποτα προς τα έξω γιατί…πρωτοστατούσης της Δ/σης του ΤΕΙ Καλαμάτας θεωρήθηκε ως υπερβολική απαίτηση και ότι πρέπει να προχωράμε στις διεκδικήσεις μας σιγά-σιγά.

…Σιγά-σιγά το θέμα ωρίμασε …έτσι από τη σύνοδο της Θες/νίκης (Φθινόπωρο 2006) μπήκε στον στρατηγικό σχεδιασμό των Ιδρυμάτων ενώ στην έκτακτη Σύνοδο (Ιανουάριος 2007) ορίσθηκε επιτροπή για να τεκμηριώσει την αναγκαιότητα της μετεξέλιξης των Ιδρυμάτων σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια και να εισηγηθεί στη επόμενη Σύνοδο..(είχε προηγηθεί κείμενο συναδέλφων από πολλά ΤΕΙ υποστήριξης αυτής της αναγκαιότητας).
Η δουλειά (τεκμηρίωση της αναγκαιότητας μετονομασίας) έγινε από τον κ. Μητρόπουλο. Εγώ έκανα 6σέλιδη περίληψη - εισήγηση και όλα παρουσιάσθηκαν στη Σύνοδο της Χαλκίδας (Φεβρουάριος 2007). [η τεκμηρίωση του κ. Μητρόπουλου υπάρχει πιστεύω σε όλα τα ΤΕΙ όπως και η 6σέλιδη δική μου περίληψη την οποία εκ περισσού επισυνάπτω στο τέλος του κειμένου για όσους δυσκολευτούν να βρουν τα μνημονευόμενα κείμενα].

΄Εκτοτε συμπεριλήφθη (η μετονομασία των ΤΕΙ σε Τεχν. Πανεπιστήμια) στον Στρατηγικό Σχεδιασμό των ΤΕΙ και μνημονεύεται (αναφέρεται) στις διεκδικήσεις σε όλες τις Συνόδους.

Και ξαφνικά στη έκτακτη Σύνοδο της 29/09/08 υπήρχε το θέμα της συγχώνευσης ΤΕΙ – Πανεπιστημίων. Το θέμα λέγεται ότι ετέθη στη συνάντηση στη Λίμνη Πλαστήρα (18/9/08) από τον κ. Ταλιαδούρο. Εγώ δεν το άκουσα (ενδεχομένως να μην το θυμάμαι … ου γαρ έρχεται μόνο) ΑΚΟΥΣΑ όμως 2-3 συναδέλφους να ασπάζονται τη θέση του ειδικού γραμματέα κ. Κυριαζή ότι δεν θα αλλάξει τίποτα και αν μετονομασθούμε σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια γιατί πάλι θα υπάρχει αρνητική διάκριση των Τεχνολογικών… από τα άλλα πανεπιστήμια. Επίσης και κυρίως άκουσα τον αγαπητό συνάδελφο και φίλο Παύλο Καρακολτσίδη να υποστηρίζει-θέτει τον ακόλουθο προβληματισμό,

¨ Έχουμε πολλά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και πολύ περισσότερες (περίπου 80) ακαδημαϊκές μονάδες διάσπαρτες ανά τη χώρα … πολλές από αυτές δεν έχουν το απαιτούμενο ακαδημαϊκό μέγεθος για να παρέχουν σωστή εκπαίδευση … τα ΤΕΙ δεν εξυπηρετούν το λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκαν… έχουν πλησιάσει τα Πανεπιστήμια … άρα πρέπει να προχωρήσουμε (εξετάσουμε ;) την συγχώνευση ΤΕΙ – Πανεπιστημίων¨ (ελπίζω να έχω αποδώσει σωστά την ουσία της τοποθέτησης του κ. Καρακολτσίδη … αν όχι θα με διορθώσει με την τοποθέτησή του).

Κατ΄ αρχή η θέση ότι και αν μετονομασθούμε σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια δεν θα υπάρξει αντίκρισμα γιατί πάλι θα υπάρχει αρνητική διάκριση των Τεχνολογικών… από τα άλλα πανεπιστήμια. δεν με βρίσκει σύμφωνο γιατί ακόμη και αν δεχθώ ότι θα εξακολουθήσει κάποιο είδος διάκρισης… είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν πολλά θετικά όπως :
Ø Θα αμβλυνθεί σε μεγάλο βαθμό η προτίμηση που τώρα υπάρχει για τα Πανεπιστήμια
Ø Θα ανήκουμε και θα είμαστε μέλη της ένωσης Πανεπιστημίων της Ε.Ε.
Ø Θα αποκτήσουμε αυτόματα όλα όσα δεν μας δίνουν τώρα (Βασική έρευνα, Μεταπτυχιακά , διδακτορικά κ.λ.π.) περιλαμβανομένης της χρηματοδότησης για βασική έρευνα που θα είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του ΕΣΠΑ … αλλά άλλοι θα το πάρουν …
Ø Δεν θα μειονεκτούμε έναντι των Κολεγίων τα οποία ανεξαρτήτως τι έχουν πάρει μέχρι τώρα θα πάρουν οι πτυχιούχοι τους (μόλις εκδοθεί και η δεύτερη καταδικαστική απόφαση και για τη χώρα μας) τα αντίστοιχα πανεπιστημιακά επαγγελματικά δικαιώματα. (για το λόγο αυτό διακηρύσσω ότι είναι εγκληματικό- δεν θα εξηγήσω τα αυτονόητα- για τα συμφέροντα της χώρας να αρνούνται πανεπιστήμια και Πολιτεία την μετονομασία των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια).
Ø ….


Η αποδοχή της ανάγκης συγχώνευσης ΤΕΙ – Πανεπιστημίων …αλλά και μόνη η συζήτηση αυτή καθ’ εαυτή:

Λειτουργεί αρνητικά γιατί μας βάζει σε θέση άμυνας δεδομένου ότι έμμεσα πλην σαφέστατα,
- Αποδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε
- Απαρνούμαστε την διαφορετικότητα των Ιδρυμάτων μας αλλά και την ανάγκη τήρησης αυτής της διαφορετικότητας (αυτό με βρίσκει παντελώς αντίθετο)
- Θα εκλιπαρούμε στο τέλος τη ζητούμενη λύση γιατί τα Πανεπιστήμια θα είναι αντίθετα σε αυτό και θα βάλουν όρους και προϋποθέσεις που δεν θα μπορούμε να τις δεχθούμε.
- Θα συρθούμε σε μια ατέρμονη (για 5-6 χρόνια) συζήτηση που από τη φύση της ή αν θέλετε για τους λόγους που θα γίνεται θα αποτελειώσει τα Ιδρύματα.
- (Η συγχώνευση κάποιων περιφερειακών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ ίσως βρει κάποια υποστήριξη… για τα κεντρικά όμως τι λόγους μπορεί να επικαλεσθεί κανείς ;;)

Την Πέμπτη 02/10/08 στη συνάντηση με τον κ. Ταλιαδούρο (με αφορμή τον 4ετή προγραμματισμό) πράγματι ανάμεσα σε άλλα ο κ. Υφυπουργός αναφέρθηκε στην προοπτική αυτής της συγχώνευσης (όχι άμεσα … δεν το συζητάμε για τώρα είπε αλλά στο βάθος του χρόνου) που όπως είπε θα βοηθηθεί από τις συνεργασίες που θα υπάρξουν για κοινά μεταπτυχιακά και άλλες ενδεχομένως κοινές δράσεις ερευνητικές και όχι μόνον.
Εγώ δεν τοποθετήθηκα σε αυτή τη θέση γιατί και χρόνος δεν υπήρχε και άλλος ήταν ο σκοπός μας (4ετής προγ/μός).

Προσωπικά πιστεύω και το έχω επανειλημμένα ζητήσει στις συνεδρίες του ΣΑΤΕ ότι υπάρχει ανάγκη κοινής συνεδρίασης ΣΑΠΕ και ΣΑΤΕ ή ενδεχομένως (και ίσως καλύτερα) μόνο Προέδρων και Πρυτάνεων όπου θα συζητηθούν πολλά (ανοικτή ατζέντα) και κυρίως η ανάγκη συνεννόησης κάθε φορά που αποφασίζεται η δημιουργία καινούργιων τμημάτων (πιθανότατα θα γίνουν επιτροπές που θα καθορίσουν τα γνωστικά πεδία του κάθε τομέα) δεδομένου ότι όλοι αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν γνωστικά πεδία που δεν μπορεί να τεκμηριωθεί η διαφορετικότητα του τεχνολογικού τομέα όπως φυσικά και του πανεπιστημιακού τομέα. Οι κοινές αυτές συνεδριάσεις σίγουρα θα βοηθήσουν και προς την κατεύθυνση της συγχώνευσης τμημάτων που σήμερα υπάρχουν και στους δύο τομείς αλλά πρέπει ενδεχομένως να υπάρχουν μόνο στον ένα. Έτσι είναι δυνατό κάποια τμήματα των ΤΕΙ να ενταχθούν στα πανεπιστήμια όπως και κάποια τμήματα των πανεπιστημίων να ενταχθούν στα ΤΕΙ. Αυτό μπορεί και κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει.

Η συζητούμενη και μάλλον ζητούμενη συγχώνευση ΤΕΙ και Πανεπιστημίων είναι άλλο πράγμα.
Το αίτημα θα εξελιχθεί σε ΔΟΥΡΕΙΟ ΙΠΠΟ. Μας αρνούνται, πανεπιστήμια και Πολιτεία, την μετονομασία σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια … δεν βλέπω γιατί θα συμφωνήσουν να μας κάνουν πανεπιστήμια.

Απλά θα συρθούμε σε μια ατέρμονη συζήτηση που όπως εξήγησα προηγουμένως θα μας αποτελειώσει.
Θέλουν –όποιοι και αν είναι αυτοί – να μας συγχωνεύσουν με τα πανεπιστήμια (ή το ίδιο … πιστεύουν ότι αυτό πρέπει να γίνει) ας μας εξελίξουν άμεσα σε Τεχνολογικά πανεπιστήμια (μικρό και ασήμαντο αίτημα για όσους υποστηρίζουν ότι δεν θα κερδίσουμε τίποτα) και την επομένη και μόνον τότε συζητάμε την ανάγκη συγχώνευσης των Τεχνολογικών πανεπιστημίων με τα Πανεπιστήμια … από διαφορετική και σίγουρα καλύτερη θέση.


Εν κατακλείδι… δεν έχω πεισθεί.

Εμμένω στη θέση μας – αίτημα για Τεχνολογικά Πανεπιστήμια ή Πανεπιστήμια Εφαρμοσμένων Επιστημών.

Θα περιμένω τις θέσεις σας και ιδίως των συναδέλφων που έχουν διαφορετική άποψη και εκ των οποίων κάποιος θα εισηγηθεί στη Σύνοδο. (οι εισηγήσεις θα είναι συντομότατες μιας και όλοι θα γνωρίζουμε τα θέματα).

Ο Πρόεδρος του ΤΕΙ/Λ


Ιωάννης Κόκκορας
Καθηγητής



ΠΕΡΙΛΗΨΗ τεκμηρίωσης της ανάγκης μετεξέλιξης των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια

Η ανάλυση που ακολουθεί τεκμηριώνει ότι ακαδημαϊκά, οικονομικά, και κοινωνικά, η μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια είναι η έντιμη επιλογή.

1. Από την σύντομη ιστορική αναδρομή όσον αφορά την εξέλιξη των ΚΑΤΕΕ σε ΤΕΙ προκύπτουν οι εξής διαπιστώσεις:
Τα ΚΑΤΕΕ με την έννοια των ανώτερων σχολών καταργούνται.
Τα ΤΕΙ μαζί με τα Πανεπιστήμια προσδιορίζονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Όμως, ο όρος τριτοβάθμια εκπαίδευση ως ενιαία βαθμίδα για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν υποστηρίζεται από το Σύνταγμα. Το αρ.16 παρ.5 αυτού αναφέρεται σε ανώτατη εκπαίδευση και η παρ.7 του ιδίου άρθρου σε ανώτερες σχολές. Πουθενά ο συνταγματικός νομοθέτης δεν δίνει εξουσιοδότηση για τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ως αποτέλεσμα οι απόφοιτοι των ΤΕΙ υφίστανται πράγματι δυσμενή μεταχείριση διότι το Σύνταγμα της Ελλάδος διακρίνει τα ΑΕΙ από τα ΤΕΙ, ενώ στα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ που τέτοια συνταγματική διάκριση δεν υφίσταται, οι απόφοιτοι των εκεί ΤΕΙ αποκτούν εξομοίωση με τους αποφοίτους των εκεί Πανεπιστημίων και εν συνεχεία δια της ελεύθερης μετακίνησης τους εξομοιώνουν τα δικαιώματα τους και στην Ελλάδα.

Μπροστά στο αδιέξοδο που έχει βρεθεί η πολιτεία εκδίδει το ν.2916, όπου στο αρ.1 παρ.1 αυτού ορίζεται ότι: «Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελείται από δύο παράλληλους τομείς: αα) τον Πανεπιστημιακό Τομέα και ββ) τον Τεχνολογικό Τομέα. Τα ιδρύματα των δύο Τομέων λειτουργούν συμπληρωματικά, με διακριτές φυσιογνωμίες και με ρόλους, σκοπό και αποστολή, που διαφοροποιούνται σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για τον Πανεπιστημιακό Τομέα και για τον Τεχνολογικό Τομέα.»
Εδώ παρατηρείται ότι ο όρος τριτοβάθμια εκπαίδευση εγκαταλείπεται και τα ΤΕΙ δηλώνονται ότι ανήκουν στην ανώτατη εκπαίδευση η οποία συνιστά, θεσμικά βεβαίως, πραγματική βαθμίδα, η οποία τυγχάνει όμως να έχει 2 εκτελεστικούς νόμους τον 1268/82 και τον 2916/01. Το τελευταίο εδάφιο είναι νομικά ευάλωτο. Ο ν.2916/01 δεν είναι εκτελεστικός του αρ.16. παρ.5 του Συντάγματος, περί ανωτάτων σχολών, αλλά τροποποίηση του ν.1404/83 ο οποίος είναι σε εκτέλεση του αρ.16. παρ.7 του Συντάγματος, περί ανώτερων σχολών.
Την ως άνω επισήμανση κάνει και το Συμβούλιο της Επικρατείας με αποτέλεσμα, το ΠΔ318/94 με το οποίο καθορίστηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων Τμημάτων ΤΕΙ: α) πολιτικών δομικών έργων, β) πολιτικών έργων υποδομής, και γ) τοπογραφίας ακυρώνεται.

Με άλλα λόγια, οι προσπάθειες του κοινού νομοθέτη να εκσυγχρονίσει τον χώρο της τεχνολογικής εκπαίδευσης και να παρακολουθήσει τις εξελίξεις που συντελούνται στην Ευρώπη προσκρούει σε ένα αναχρονιστικό συνταγματικό πλαίσιο που γυρίζει τα ΤΕΙ πίσω από εκεί που ξεκίνησαν. Ως αποτέλεσμα, για 500.000 και πλέον απόφοιτους των Ιδρυμάτων μας οι σπουδές τους έχουν de jure καταστεί κενές περιεχομένου.

Η διάκριση από την άλλη μεριά της ανώτατης εκπαίδευσης σε πανεπιστημιακό και τεχνολογικό τομέα, εμπεριέχει τον κίνδυνο ο τεχνολογικός τομέας να ερμηνευθεί ως μη-πανεπιστημιακός τομέας.

Συνεπώς, η δυσμενής μεταχείριση του πχ πτυχιούχου μηχανικού ΤΕΙ ενδέχεται να συνεχίσει να υφίσταται, αφού ουδέποτε θα αποκτήσει τα επαγγελματικά δικαιώματα του διπλωματούχου μηχανικού Πανεπιστημίου.

Η Κυβέρνηση βεβαίως, υποστηρίζει ότι η διατύπωση που προτείνει για την παρ.5 του αρ.16 του Συντάγματος είναι ενιαία για την ανώτατη εκπαίδευση, δηλαδή ο τεχνολογικός τομέας είναι εμπράγματος τομέας της ανώτατης εκπαίδευσης. Με άλλες λέξεις δεν υφίσταται ολοκληρωμένη ανώτατη εκπαίδευση χωρίς και τους δύο τομείς. Αν δεχθούμε αυτή την ερμηνεία τότε ο τεχνολογικός τομέας δεν είναι μη-πανεπιστημιακός, όπως άλλωστε ο πανεπιστημιακός τομέας εμπράκτως είναι και τεχνολογικός (πχ Πολυτεχνεία]

Η προτεινόμενη μετονομασία των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια θα άρει όλα τα προηγούμενα.


2. Το προσχέδιο για τις αλλαγές του θεσμικού πλαισίου στη δομή και λειτουργία των ΑΕΙ είναι το δεύτερο πεδίο δράσης (plan-B) της πολιτείας για την διασφάλιση της ανωτατοποίησης των ΤΕΙ, αποκτά δε ιδιαίτερη σημασία ενόψει της ως άνω υποβάθμισης των διαδικασιών της αναθεώρησης του Συντάγματος. Το σημείο ενδιαφέροντος είναι ότι το αρ.1 παρ.1 εδ.α του ν.2916/01 περί πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα επαναλαμβάνεται και στο αρ.2 παρ.1 εδ.α του προσχεδίου, με την διαφορά ότι το προσχέδιο είναι τώρα ο εκτελεστικός νόμος του αρ.16 παρ.5 του Συντάγματος.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι το αρ.1 του προσχεδίου περί της αποστολής των ΑΕΙ είναι σε αντικατάσταση του αρ.1 του ν.1268/82. Συνεπώς το αρ.1 του ν.1404/83 περί της αποστολής των ΤΕΙ καταργείται ipso jure.
Το αίτημα λοιπόν των ΤΕΙ δεν μπορεί παρά να είναι η εκτεταμένη εφαρμογή του ως άνω νόμου πλαισίου και στον τεχνολογικό τομέα.

Η εκτεταμένη εφαρμογή του ως άνω νόμου πλαισίου και στον τεχνολογικό τομέα σε συνδυασμό με την μετονομασία θα ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο.


3. Οι εξελίξεις στην παιδεία είναι ραγδαίες στην Ευρώπη, ιδιαίτατα ενόψει της διεργασίας της Μπολώνια,[1] με χρονικό ορίζοντα το 2010. Οι διεθνείς τάσεις που επικρατούν σε συνδυασμό με τις εκτεταμένες διαφοροποιήσεις στη δομή των Ιδρυμάτων της ανώτατης εκπαίδευσης καθιστούν μεν δύσκολη την κατηγοριοποίηση τους, θα ήταν δυνατό πάντως να συνοψιστούν σε δύο συστήματα: α) το ενιαίο (unitary) και β) το δυαδικό (binary). Το πρώτο αναφέρεται σε μία ανώτατη εκπαίδευση που τροφοδοτείται ενιαία από τα Πανεπιστήμια και τα Πανεπιστημιακού-τύπου Ιδρύματα, ενώ το δεύτερο διακρίνεται σαφώς στον Πανεπιστημιακό και τον μη-Πανεπιστημιακό τομέα.

Το δυαδικό σύστημα με σαφή διάκριση των δύο τομέων δεν είναι πλέον επιθυμητό ακόμα και στον κυριότερο εκπρόσωπο του, τη Γερμανία. Η τάση, σήμερα, είναι οι διαχωριστικές γραμμές να γίνουν δυσδιάκριτες, οι δε τομείς να αποκτήσουν μεγαλύτερη ευελιξία, καλύτερη διασύνδεση, και εντατικότερη συνεργασία μεταξύ τους. Η μετεξέλιξη των Fachhochschulen σε Universities of Applied Sciences έδωσε αναμφίβολα το ρυθμό για την γενικευμένη υιοθέτηση, στις συνακολουθούσες χώρες, που περιλαμβάνουν πλέον τον όρο University στα ιδρύματα του μη-πανεπιστημιακού τομέα.
Με άλλα λόγια η ανάπτυξη του μη-πανεπιστημιακού τομέα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του στην Ευρώπη.

Είναι σαφές ότι αυτό πρέπει να γίνει και στη χώρα μας με την μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια.


4. Η κοινωνία της γνώσης μαζί με την κοινωνία της πληροφορίας είναι, αναμφίβολα, το νέο πεδίο οικονομικής σύγκρουσης σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Στην Ελλάδα αυτό δεν φαίνεται να είναι πλήρως αντιληπτό. Τα Ιδρύματα συνεχίζουν να έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι αντικείμενο τους είναι μόνον η παραγωγή ανταγωνιστικού επιστημονικού και στελεχιακού δυναμικού που θα τροφοδοτήσει τη ντόπια αγορά εργασίας, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι συνιστούν την μόνη εναπομείνασα βαριά βιομηχανία της χώρας.
Μία πρόχειρη μόνο άθροιση αποδεικνύει ότι ο Έλληνας φορολογούμενος έχει δαπανήσει πλέον των 5δισ. ευρώ για να χτίσει, αναπτύξει, συντηρήσει, και λειτουργήσει τα ΤΕΙ από την ίδρυση τους και πολλαπλασίως άλλα τόσα για τα Πανεπιστήμια. Τα ελληνικά ανώτατα ιδρύματα θα έπρεπε να παρέχουν, σήμερα, in-situ εκπαιδευτικές υπηρεσίες, τουλάχιστον, στην βαλκανική ενδοχώρα και τον αραβικό κόσμο. Αυτό όπως όλοι γνωρίζουμε δεν συμβαίνει. Δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί με τα ΤΕΙ γιατί σε καμία αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη ένα Ίδρυμα που στην χώρα του δεν έχει πλήρη δικαιώματα. Έτσι, ούτε τα ΤΕΙ μπορούν.

Για να αποκτήσουν όμως τα ΤΕΙ τα πλήρη δικαιώματα χρειάζεται και η μετονομασία σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια.


5. Η ανώτατη εκπαίδευση στη Χώρα μας πολιορκείται επί μακρόν από τα Κολέγια, τα οποία κερδίζουν την μία μετά την άλλη τις υποθέσεις στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, και τα πανεπιστήμια μαζί με τις συντεχνίες ασχολούνται πως θα κάνουν «φιγούρα» σε βάρος των αποφοίτων ΤΕΙ.[2] Ακόμη χειρότερα, αντί να εισβάλει η Ελλάδα στις νέες αγορές εισβάλουν αυτές στην Ελλάδα και μάλιστα με τον πλέον κερδοφόρο τρόπο, αυτόν της φοιτητικής μετανάστευσης.
Η πρόβλεψη είναι ότι η δημόσια εκπαιδευτική βιομηχανία θα αποτύχει να εξάγει υπηρεσίες, δικαιολογώντας την ανικανότητα της με την γνωστή «γκρίνια» για υποχρηματοδότηση.

Οι φοιτητές που διαρρέουν στην αλλοδαπή είναι 3 μεγάλων κατηγοριών: α) αυτοί που πέρασαν στα ΤΕΙ αλλά θεωρούν υποτιμητικό να σπουδάσουν σε αυτά, β) αυτοί που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο αλλά δεν πέρασαν στη σχολή της αρεσκείας τους, και γ) αυτοί που θέλουν να κάνουν μεταπτυχιακά.

Να λοιπόν ένας ακόμη λόγος γιατί τα ΤΕΙ πρέπει να μετεξελιχθούν σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια, διότι τότε θα υπάρξει ipso facto μείωση των διαρροών κατά τις ως άνω περιπτώσεις α και γ.


6. Ένα σημαντικό ποσοστό αυτών που εισάγονταν στα ΤΕΙ είχαν πράγματι βαθμολογία κάτω του 10. Στα Πανεπιστήμια, αντίθετα, το ποσοστό αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Ο λόγος είναι ότι οι υποψήφιοι επιλέγουν πρώτα τα Πανεπιστήμια και μετά τα ΤΕΙ, όχι κατ’ ανάγκη διότι είναι καλύτερα αλλά διότι έχουν προνόμια που δεν έχουν τα Ιδρύματα μας (πχ μεταπτυχιακές σπουδές, υψηλότερη χρηματοδότηση, επαγγελματικά δικαιώματα, κτλ). Άλλωστε τα Πανεπιστήμια έχουν και μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή από τα ΤΕΙ τα οποία επί σειρά ετών δυσφημούνται συστηματικά από τις συντεχνίες, στο πλαίσιο του αθέμιτου ανταγωνισμού και των συνταγματικών περιορισμών, όπως αναλυτικά έχει εκτεθεί παραπάνω.
Η μείωση των εισακτέων στα ΤΕΙ, ως απόρροια της βαθμολογικής βάσης του 10, δεν είναι λάθος πολιτική επιλογή,[3] πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί.

Και η μόνη σοβαρή αντιμετώπιση είναι η ποιοτική και θεσμική αναβάθμιση των ΤΕΙ, είναι η μετεξέλιξη σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια.


7. Ισχυρά ΤΕΙ σημαίνει ισχυρή περιφερειακή οικονομία. Πράγματι, σε πολλές περιφέρειες η ανάπτυξη στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό αν όχι αποκλειστικά στα ΤΕΙ και αυτό δεν είναι ελληνική καινοτομία είναι παγκόσμια διαπίστωση.
Δεδομένου ότι οι ιδιώτες δεν πρόκειται να δραστηριοποιηθούν έξω από την Αθήνα το πολύ τη Θεσσαλονίκη, αφού το 60% του πληθυσμού -δηλαδή η αγορά- είναι σε αυτές τις πόλεις, ένα μέρος της τεχνολογικής εκπαιδευτικής βιομηχανίας αν δεν αναβαθμιστεί θα απαξιωθεί προς όφελος του κέντρου.
Ζημία θα υποστεί και ο περιφερειακός πολιτισμός, αφού δεν υπάρχει άλλος μηχανισμός για μαζική μετακίνηση νέων ανθρώπων από το κέντρο στην επαρχία

Αν η Πολιτεία ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της περιφέρειας να ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να αποδεχθεί την μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια.


8. Το ζήτημα των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστήμιων προβληματίζει όσο και διχάζει την ακαδημαϊκή κοινότητα. Υπάρχουν όμως αλήθειες που πρέπει να συζητηθούν.
Η πρώτη αλήθεια είναι ότι η υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίσει ανώτατη εκπαίδευση υψηλής ποιότητας δεν μπορεί να αποκλείσει την παράλληλη ή πρόσθετη παροχή τέτοιων υπηρεσιών και από μη-δημόσια ιδρύματα. Σε κανένα σύνταγμα, όσων χωρών μελετήσαμε δεν υπάρχει η ρητή απαγόρευση της παρ.8 του αρ.16: «H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.» η οποία σε κάθε περίπτωση απάδει και της ιστορικής ανάγνωσης του Συντάγματός μας, ως σύνταγμα ελευθεριών και όχι περιορισμών.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι η ανώτατη εκπαίδευση είναι σήμερα κρατικό μονοπώλιο.
Και η τρίτη αλήθεια είναι ότι το μονοπώλιο αυτό συγκροτούν αποκλειστικά και μόνον τα Πανεπιστήμια, όχι τα ΤΕΙ.
Αφού, λοιπόν, το ζητούμενο είναι να καταργηθεί και ορθώς αυτό το μονοπώλιο, τότε η συζήτηση δεν μπορεί παρά να γίνει με όρους ανταγωνισμού.
Με άλλα λόγια όταν φθάνεις στο σημείο να λες όχι κρατικό μονοπώλιο, κατάργηση των φραγμών εισόδου (barriers to entry), τότε πρέπει να είσαι και έτοιμος να διορθώσεις τη στρέβλωση που τεχνηέντως έφτιαξες, διότι έδωσε αυτό που είχε να δώσει, και να αφήσεις τις δυνάμεις της αγοράς να λειτουργήσουν θεραπεύοντας αυτούς που αδίκησες. Με όρους ακαδημαϊκότητας, είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις το δυαδικό σύστημα και να πας στο ενιαίο σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης.

Η κατάργηση του μονοπωλίου θα ολοκληρωθεί με την προτεινόμενη μετονομασία των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια.

9. Θα πει κανείς: Έχουν, όμως, τα ΤΕΙ τα προσόντα να γίνουν Πανεπιστήμια; Η απάντηση είναι απλή όσο και πικρή: Τότε γιατί τα ’φτιαξε η πολιτεία; Γιατί τα ενέταξε στην ανώτατη εκπαίδευση; Γιατί «πούλησε» χρόνια πολλά τώρα υποσχέσεις στους φοιτητές και τις οικογένειες τους; Και γιατί ένα ασήμαντο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο, χωρίς εγκαταστάσεις, χωρίς εργαστηριακές υποδομές, χωρίς προσωπικό να μπορεί και να μη μπορεί το πχ ΤΕΙ Αθηνών που λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια, με ώριμες εγκαταστάσεις, με σημαντικό εργαστηριακό εξοπλισμό, με αξιόλογο επιστημονικό προσωπικό; Και με ποια λογική ένας μη-κερδοσκόπος θα δικαιούται να κάνει Πανεπιστήμιο και δεν θα δικαιούται ένα ΤΕΙ να γίνει Πανεπιστήμιο;

Για να μην υπάρχουν, λοιπόν, παρεξηγήσεις, εμείς λέμε: Με τα ίδια κριτήρια και προϋποθέσεις που θα μπορεί κάποιος να ιδρύει Πανεπιστήμιο με πλήρη δικαιώματα (πτυχίο, μεταπτυχιακό, και διδακτορικό δίπλωμα), να μπορούν και τα ΤΕΙ, άλλως έχουμε αθέμιτο ανταγωνισμό. Είναι καιρός να καταλάβουν όλοι ότι είμαστε και εμείς εδώ. Και είναι δικαίωμα μας να θέλουμε να ανταγωνιστούμε με ίσους όρους και όχι να αναγκαζόμαστε να ξεκινάμε πολύ πιο πίσω από την αφετηρία.
Όσο τα ΤΕΙ θα είναι έστω και ονομαστικά στην ανώτατη εκπαίδευση θα προσβάλουν στα αρμόδια όργανα της κοινότητας κάθε πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού και κοινωνικοεπαγγελματικού ρατσισμού εις βάρος τους. Θα προσβάλουν και θα την κερδίζουν.

Γιατί όμως να σπαταλάμε ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους σε προσφυγές και να μην εφαρμόζουμε τα αυτονόητα ;


10. Η μετεξέλιξη αυτή δεν πρέπει να είναι άκριτη ούτε ονομαστική. Πρέπει να έχει ουσία. Υπάρχουν πράγματι Τμήματα στα ΤΕΙ που δεν έχουν ανταπόκριση στην αγορά εργασίας, κυρίως διότι είναι κορεσμένη. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Δεν είναι γνωστό κατά τρόπον ενδελεχώς τεκμηριωμένο ποια πεδία της επιστήμης και της τεχνολογίας θεραπεύουν τα ΤΕΙ.

Υπάρχει ανάγκη προσδιορισμού του γνωστικού πεδίου του Πανεπιστημιακού και του Τεχνολογικού τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης δεδομένου ότι μέχρι τώρα δημιουργούνται π.χ. πανεπιστημιακά τμήματα που ήδη καλύπτονται από υπάρχοντα τμήματα του Τεχνολογικού Τομέα και το αντίθετο.


Ιωάννης Κόκκορας










[1] Όλη η διακήρυξη της Μπολώνια παρατίθεται στο Παράρτημα. Η διακήρυξη της Μπολώνια όπως επικαιροποιήθηκε στην Πράγα έχει 9 σημεία, επιγραμματικά: 1) συμπλήρωμα διπλώματος, 2) δύο κύκλοι σπουδών, 3) πιστωτικές μονάδες, 4) κινητικότητα, 5) αξιολόγηση, 6) δια-ιδρυματικές σχέσεις, 7) δια βίου μάθηση, 8) συμμετοχή φοιτητών στη λήψη των αποφάσεων, 9) ελκυστικότητα της ευρωπαϊκής ανώτατης εκπαίδευσης σε τρίτους.

[2] Βλέπε σχετική ανακοίνωση του ΤΕΕ στο παράρτημα.
[3] Με την βάση του 10 συμφωνεί, με τον δικό της τρόπο, και η ΕΕΤΕΜ. Σχετικό δελτίο τύπου παρατίθεται στο παράρτημα.

Για να το διαβάσετε, κάνετε κλίκ πάνω στο άρθρο

Οι συντεχνίες κώφευαν

Του Αντρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή 18-7-08

Μεγάλο σάλο ξεσήκωσε στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία, η γνωστοποίηση της κυβερνητικής πρόθεσης να «αναγνωρίσει» τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) και τα Κολλέγια που λειτουργούν στην χώρα μας σαν «παραρτήματα» πανεπιστημίων της αλλοδαπής.

Η όλη κατάσταση γίνεται για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους απόφοιτους αυτών των σχολών και γι’ αυτό γίνεται ο καυγάς. Το ΤΕΕ, η ΠΟΣΔΕΠ, οι Πρυτάνεις, οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όλοι μαζί μιλούν για καταστρατήγηση του Συντάγματος (άρθρο 16) και προαναγγέλλουν θερμό φθινόπωρο, απειλώντας ότι η μεθόδευση της κυβέρνησης δεν θα περάσει.

Μέχρι εδώ όλα καλά και θεμιτά. Και η συζήτηση για την παράκαμψη του Συντάγματος και η συζήτηση για την πραγματική ποιότητα των σπουδών στα εν λόγω σχολεία και η συζήτηση για την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.
Ένα ερώτημα μόνο θα απευθύνουμε προς όλους αυτούς: Που ήταν τόσα χρόνια (είκοσι και βάλε) που οι απόφοιτοι των ΤΕΙ είναι χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και με ένα σωρό εμπόδια στην συνέχιση των σπουδών τους; Κώφευαν επιμελώς υπηρετώντας τις συντεχνίες τους. Ακόμα και σήμερα που η δημόσια παιδεία δέχεται επίθεση, εξακολουθούν να θεωρούν τα ΤΕΙ δεύτερης κατηγορίας που δεν δικαιούνται να έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τα πανεπιστήμια και τα πολυτεχνεία, που δεν δικαιούνται να έχουν την ίδια χρηματοδότηση. Ακόμα και σήμερα μιλούν σκόπιμα για ΑΕΙ και ΤΕΙ (βλέπε την συνέντευξη Γ. Μαίστρου, Αντιπροέδρου ΠΟΣΔΕΠ στην Αυγή 20-7-08). Δεν επιχαίρουμε για την κατάσταση και για την επίθεση που δέχεται το δημόσιο πανεπιστήμιο. Απ’ εναντίας. Πρέπει όμως η οικογένεια των ΤΕΙ να ξέρει ότι, ακόμα κι αν από Σεπτέμβριο δώσουμε όλοι μαζί, ΤΕΙ και Πανεπιστήμια, την μάχη για τα ΚΕΣ και τα Κολλέγια, μετά την μάχη πάλι θα είμαστε δεύτερης κατηγορίας Ιδρύματα. Πάλι οι συντεχνίες που τώρα μας θέλουν μαζί τους στους αγώνες, θα θέλουν να εξακολουθήσει η κατάσταση όπου ο δημόσιος υπάλληλος, απόφοιτος των Πανεπιστημίων, θα δικαιούται μεγαλύτερη αποζημίωση εκτός έδρας για καλύτερο ξενοδοχείο, από τον απόφοιτο των ΤΕΙ. Αστεία πράματα και τριτοκοσμικά. Και το κατηγορώ μας είναι ότι τόσα χρόνια, απ' όλους αυτούς που τώρα σκίζουν τα ιμάτιά τους, κανείς δεν μίλησε γι’ αυτά.

Ακόμα ένας "κύβος ερίφθη"

Jean Michel Folon, "Libre"

Ψηφίστηκε από την Βουλή των Ελλήνων, κατά πλειοψηφία (ΝΔ, ΛΑΟΣ), το Νομοσχέδιο για τις Μεταπτυχιακές σπουδές στα Ελληνικά ΑΕΙ, μετά από μία ουσιαστική και εποικοδομητική συζήτηση, όπως πολλές πλευρές του κοινοβουλίου σημείωσαν.
Το σημαντικό για μας είναι ότι για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα στα Τμήματα των ΤΕΙ –μετά από αξιολόγηση βέβαια- να οργανώνουν μόνα τους Μεταπτυχιακές σπουδές (Master) που πρώτα ήταν αποκλειστικό δικαίωμα των πανεπιστημίων.
Ανεξάρτητα από τις επί μέρους διαφωνίες, ή ακόμα και την γενικότερη αντίθεση που μπορεί να έχει κάποιος με το νομοσχέδιο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι κάνει ακόμα ένα βήμα αναβάθμισης των ΤΕΙ και αυτό σημειώθηκε σαν θετικό από όλες τις πλευρές της βουλής, ακόμα κι απ’ αυτούς που το καταψήφισαν.
Οι κραυγές του ΤΕΕ δεν φόβισαν τελικά κανέναν, γιατί έγινε πλέον συνείδηση στην ελληνική κοινωνία αλλά και στα πολιτικά κόμματα ότι κραυγάζει συντεχνιακά και οι κραυγές του είναι του τύπου «λύκος στα πρόβατα». Τα χρόνια όμως αλλάζουν άρδην και λιγοστεύουν «επικίνδυνα» οι αφελείς που πιστεύουν στους μύθους, ακόμα και σ’ αυτούς του Αισώπου.
Η κινητοποίηση της κοινότητας των ΤΕΙ έστω και αποσπασματική, έστω και ασυντόνιστη –ένας εδώ κι άλλος εκεί- έφερε κάποια αποτελέσματα, έκανε ακόμα ένα βήμα.
Υπάρχουν ακόμα κι άλλα βήματα που πρέπει να γίνουν και θα γίνουν, γιατί διαμορφώνεται σιγά – σιγά η κρίσιμη κοινωνική δυναμική που θα μας οδηγήσει από τα ΤΕΙ στα Τεχνολογικά Πανεπιστήμια και στην πλήρη εξίσωση επαγγελματικών και ακαδημαϊκών δικαιωμάτων.

Επιτέλους (;) αυτοδύναμα μεταπτυχιακά στα ΤΕΙ

Salvator Dali, H σταύρωση

Σε σημερινό (12-6-08) ρεπορτάζ των «Νέων» διαβάζουμε ότι το ΤΕΕ (δια του προέδρου του κ. Γιάννη Αλαβάνου) και τα Πολυτεχνεία της χώρας αντιδρούν στον νέο νόμο για τα μεταπτυχιακά, που προτίθεται να εισάγει στην βουλή προς ψήφιση η κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις τους συνίστανται στο ότι δίνεται η δυνατότητα στα ΤΕΙ να οργανώνουν μεταπτυχιακά (Masters) αυτοτελώς, ενώ μέχρι τώρα έπρεπε να τα συνδιοργανώνουν με ελληνικά ή ξένα πανεπιστήμια, τα οποία εξέδιδαν και τον τίτλο και είχαν και την επιστημονική ευθύνη των μεταπτυχιακών προγραμμάτων.
Εξανίστανται (ΤΕΕ και πολυτεχνεία) γιατί ένας απόφοιτος των ΤΕΙ, με 4 χρόνια βασικές σπουδές και 1 χρόνο επιπλέον, θα μπορεί να αποκτήσει μεταπτυχιακό τίτλο (όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο) ενώ οι απόφοιτοι των πολυτεχνείων, με 5 χρόνια βασικές σπουδές, έχουν μόνο τον βασικό τους τίτλο σπουδών και όχι μεταπτυχιακό. Υποβαθμίζονται, κατ’ αυτό τον τρόπο, τα πτυχία των μηχανικών του πολυτεχνείου και αναβαθμίζονται «εικονικά» τα πτυχία των ΤΕΙ, πάντα κατά τους ισχυρισμούς του ΤΕΕ και των πρυτάνεων των πολυτεχνείων, και πάντα κατά το ρεπορτάζ των «Νέων».
Ποιος τους απαγορεύει όμως να δίνουν κι αυτοί τον βασικό τίτλο σπουδών τους στα 4 χρόνια και να δίνουν τον μεταπτυχιακό τίτλο, με 1 χρόνο επί πλέον μεταπτυχιακών σπουδών, γι’ αυτόν που θέλει να συνεχίσει;
Τι προτείνουν; Να εναρμονισθεί ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος με την δομή της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης; Λίγο υπεροπτικό δεν είναι;
Όπως καταλαβαίνετε, το πρόβλημα δεν είναι εκεί, και γι’ αυτό που επικαλούνται, είναι εύκολο να βρεθεί λύση από την πολιτεία. Το πρόβλημά τους είναι η αναβάθμιση των ΤΕΙ, η οποία θα φέρει ένα βήμα πιο κοντά και την αναβάθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους. Γι’ αυτό δυσανασχετούν (ΤΕΕ και πρυτάνεις) για την «εικονική» αναβάθμιση των ΤΕΙ –όπως την ονομάζουν- και την οποία την συνδέουν –άκουσον, άκουσον- με την αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια και την κατεδάφιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης.
Τώρα πως εξηγούν, το ότι αναβαθμίζοντας τα ΤΕΙ κατεδαφίζεται η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, αυτό θέλει μεγάλα λογικά άλματα και λαθροχειρίες για να εξηγηθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που βάζουν μαζί –στην εξήγηση της κατεδάφισης- και την αναγνώριση των κολεγίων, πράγμα «πιασάρικο» και πράγμα για το οποίο βέβαια -αν δεν το ξέρουν- και η κοινότητα των ΤΕΙ, σύμπασα, είναι αντίθετη.
Θα έχει ενδιαφέρον, να δούμε μέχρι τέλους, πως θα εξελιχθεί αυτή η υπόθεση των αυτοδύναμων μεταπτυχιακών στα ΤΕΙ και ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της συντεχνίας του ΤΕΕ. Ενδιαφέρον επίσης θα έχει και η στάση των πολιτικών κομμάτων και τι επιχειρήματα θα βρουν αυτά που θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος

Τι άλλο να σκεφτείς –παρά τους στίχους του τραγουδιού- όταν βλέπεις αφίσες φοιτητικών παρατάξεων με τέτοιο περιεχόμενο. Το φαινόμενο βέβαια δεν θα ήταν άξιο λόγου αν αφορούσε ένα περιστατικό –κάπου, κάποτε- μιας φοιτητικής παράταξης. Το κακό είναι μεγάλο. Αφορά όλες τις μεγάλες φοιτητικές παρατάξεις –των κυβερνητικών κομμάτων δηλαδή- αλλά και κάποιες άλλες «ανεξάρτητες» που προκύπτουν ή προέκυψαν σε κάποια Ιδρύματα ως απότοκα συναλλαγών μεταξύ καθηγητών και φοιτητών.
Το φοιτητικό κίνημα, πιστό στις παραδόσεις του, βρίσκεται στην πρωτοπορία της κοινωνίας και σήμερα η κοινωνία αυτά προτάσσει. Η κλίμακα των αξιών έχει ανατραπεί. Η «μορφωμένη» νεολαία μας (η μεγάλη της πλειοψηφία δηλαδή, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι) κατέληξε να διοργανώνει εκδρομές στην Μύκονο και σε άλλα παραδείσια νησιά, να εκδίδει πιστωτικές κάρτες, να οργανώνει συναυλίες με σκυλάδες και άλλα φρούτα της τηλεοπτικής μας εποχής, να κάνει εξυπηρετήσεις στους ψηφοφόρους (ότι μπορεί να περάσει απ’ το μυαλό σας). «Ο οίκος του Θεού έχει μετατραπεί, εδώ και πολύ καιρό, σε οίκο εμπορίου». Η μορφωμένη νεολαία έγινε κομψευόμενη και αγοραία «ο-μορφωμένη». Η πλήρης εκπόρνευση.
Βέβαια τα παιδιά δε λειτουργούν εν κενώ, τους καθοδηγητές τους αντιγράφουν, απ’ αυτούς μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται για να «πετύχουν», να γίνουν μια μέρα «κάποιοι».
Κι αυτά γίνονται γιατί τα σχολεία μας δεν προσφέρουν παιδεία, δεν προσφέρουν ανάταση. Όποιος έχει παιδεία μέσα του δεν ξεπέφτει.
Θα μου πείτε, αυτό αφορά τις μεγάλες φοιτητικές παρατάξεις. Υπάρχουν και οι παρατάξεις της αριστεράς, οι οποίες δεν είναι τέτοιες, έχουν άλλη ποιότητα. Συμφωνώ, δεν έχουν τέτοια ποιότητα. Έχουν όμως ποιότητα τέτοια που να μπορούν να ελκύσουν τους νέους; Ή ακόμα, πως φτάσαμε ως εδώ; Δεν φτάσαμε μετά από μία μεγάλη περίοδο πρωτοκαθεδρίας της αριστεράς στα πανεπιστήμια; Δεν είναι και δική της αποτυχία αυτή η κατάσταση;
Αντί λοιπόν να εξορκίζουν το κακό, αντί να «πετροβολούν τα τζάμια», αντί να χαϊδεύουν την ανοησία και τον παρορμητισμό των νέων, ας πιάσουν το κουβάρι απ’ την αρχή. Ας αναρωτηθούν ποια είναι η αριστερή στάση, χωρίς ιδεοληψίες και στερεότυπα. Και να ξέρουν ότι εδώ που κατρακυλήσαμε, ο δρόμος είναι δύσκολος, πολύ δύσκολος. Αλλά η αριστερά για τα δύσκολα είναι.

Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό

Pablo Picasso, Ταυρομαχία

Ολοκληρώθηκαν, σχεδόν, οι διαδικασίες για την ανάδειξη νέων διοικήσεων στα ΤΕΙ της χώρας. Οι νέες διοικήσεις αναλαμβάνουν καθήκοντα από τον Σεπτέμβρη, με την νέα ακαδημαϊκή χρονιά.
Η κατάσταση στα ΤΕΙ είναι μεταβατική και κρίσιμη καθώς εκκρεμεί η νομοθετική ρύθμιση για την αυτόνομη λειτουργία μεταπτυχιακών από τα ΤΕΙ, καθώς και το μέγα θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, σε περίπου 35 ειδικότητες, που δεν έχουν ορισθεί εδώ και 25 χρόνια, από την ίδρυση των ΤΕΙ. Οι λόγοι της παροιμιώδους αυτής ολιγωρίας εκ μέρους της πολιτείας –και όλων, μα όλων των πολιτικών κομμάτων- είναι γνωστοί: Το ΤΕΕ έχει προκεχωρημένα φυλάκια σε όλα τα κόμματα, εξ απ’ ανέκαθεν, και κρατάει τα κλειδιά των εξελίξεων. Αν και το Ευρωπαϊκό περιβάλλον –στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας- δυσκολεύει, όλο και περισσότερο, την διαιώνιση αυτής της κατάστασης των συντεχνιακών προνομίων, οι συντεχνίες θα προσπαθήσουν μέχρι το τέλος να καθυστερήσουν και να ψαλιδίσουν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων στις 35 ειδικότητες των ΤΕΙ.
Εδώ, στα επαγγελματικά δικαιώματα, είναι και το κομβικό σημείο της καταξίωσης αυτών των Ιδρυμάτων, που όσες φορές κι αν ανωτατοποιηθούν, στην συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των ίδιων των αποφοίτων τους θα είναι δεύτερα. Εδώ είναι και το πεδίο δόξης των νέων διοικήσεων και των φοιτητών. Αντί να ασχολούνται με τα δευτερεύοντα ας «πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα».
Οι φοιτητές ας κινητοποιηθούν για το μέλλον τους και ας μην πιθηκίζουν στα κελεύσματα των καθοδηγητών τους. Αν είναι να τα «κάψουν» ας τα «κάψουν» για την ουσία και όχι για τα δευτερεύοντα. Η κοινωνία θα είναι μαζί τους γιατί το αίτημα είναι δίκαιο: Πλήρη εξομοίωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με αυτά των αποφοίτων των πολυτεχνείων και των πανεπιστημίων.
Οι διοικήσεις ας πιάσουν το θέμα της θεσμικής εξομοίωσης, δηλαδή της μετεξέλιξής τους σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια με το ίδιο θεσμικό πλαίσιο των πανεπιστημίων.
Τα δύο αυτά θέματα -που στην ουσία είναι ένα και το αυτό- μπορούν να αποτελέσουν το σημείο σύγκλισης όλων των παραγόντων στα ΤΕΙ: Καθηγητών, φοιτητών, αποφοίτων, διοικήσεων. Εδώ πρέπει να χτιστεί το κοινό μέτωπο όλων των πολιτικών δυνάμεων. Τα θέματα αυτά είναι πολύ σπουδαία για να παραμερίσουν τις επί μέρους διαφορές τους.
Από Σεπτέμβριο λοιπόν, μπορεί να υπάρξει πεδίο δόξης λαμπρό. Όσοι από τις νέες διοικήσεις των Ιδρυμάτων ή τις φοιτητικές παρατάξεις το συνειδητοποιήσουν και αναλάβουν πρωτοβουλίες, μπορούν να προσφέρουν μέγιστες υπηρεσίες και θα τους θυμούνται για πολλά χρόνια. Ας δοθεί επιτέλους ένας αγώνας με νόημα, για ίσα δικαιώματα στην ζωή και στην μόρφωση, για ισονομία. Τι πιο δημοκρατικό απ’ αυτό;

Κι όπως λέει κι ο ποιητής:

«Αν είναι να πεθάνεις πέθανε
αλλά κοίτα να γίνεις ο πρώτος πετεινός
μέσα στον Άδη»

Οδυσσέας Ελύτης, από την «Μαρία Νεφέλη»

Η παραπλανητική χρήση των όρων ΑΕΙ και ΤΕΙ

Rene Magritte: The Son of Man

Ο τελευταίος νόμος (3549/20-3-07) που αναβαθμίζει τα ΤΕΙ, μετρά ήδη ζωή ενός χρόνου. Λέμε ο τελευταίος, γιατί τα ΤΕΙ έχουν την τύχη να αναβαθμίζονται συχνά – πυκνά, εδώ και 25 χρόνια (από την ίδρυσή τους), για να μην πάμε μακρύτερα, στην ιστορία της πολύπαθης τεχνολογικής μας εκπαίδευσης (από την εποχή του Μικρού Πολυτεχνείου και των ΚΑΤΕ, ΚΑΤΕΕ). Η τελευταία λοιπόν αναβάθμισή τους, που τα ανωτατοποιεί για δεύτερη φορά, έγινε τον Μάρτιο του 2007 και απ' ότι φαίνεται δεν θα είναι η έσχατη.
Ο νόμος αυτός μεταξύ όλων των άλλων ορίζει την δομή της ανώτατης εκπαίδευσης στην χώρα μας και αναφέρει επί λέξη τα εξής:
• «Η Ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα παρέχεται από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.)»
• «Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.), κατά την έννοια του άρθρου 16 παράγραφος 5 του Συντάγματος, είναι τα ιδρύματα της ανώτατης εκπαίδευσης, η οποία αποτελείται από δύο παράλληλους τομείς: αα) τον πανεπιστημιακό τομέα, ο οποίος περιλαμβάνει τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ββ) τον τεχνολογικό τομέα, ο οποίος περιλαμβάνει τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Τ.Ε.Ι.) και την Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.»

Παρ’ όλη λοιπόν την σαφέστατη διατύπωση του νόμου που λέει ότι τα ΤΕΙ συναποτελούν –μαζί με τα πανεπιστήμια, τα πολυτεχνεία και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών- τα ΑΕΙ της χώρας, ένα και πλέον χρόνο μετά, η χρήση των όρων ΑΕΙ και ΤΕΙ εξακολουθεί να είναι παραπλανητική από πολλούς δημοσιογράφους στα ΜΜΕ (τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες), από βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, αλλά ακόμα και από φορείς της ίδιας την οικογένειά μας.
Και θα μπορούσε να κατανοήσει κανείς την έλλειψη ενημέρωσης στον απλό κόσμο ή ακόμα και την δύναμη της συνήθειας που εξακολουθεί, παρά τον νόμο 3549/20-3-07, να διαφοροποιεί τα Ανώτατα Ιδρύματα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αυτή η κατανόηση όμως, για την κακή χρήση των όρων, δεν μπορεί να δικαιολογεί κανέναν που όφειλε να γνωρίζει και κάνει πως ξεχνάει. Δεν μπορεί ας πούμε οι δημοσιογράφοι του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ σε έγκριτες εφημερίδες και μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια να μην γνωρίζουν τον νόμο. Δεν μπορεί κομματικά έντυπα (βλέπε Αυγή, Ριζοσπάστης) να μην γνωρίζουν. Δεν μπορεί βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να μην γνωρίζουν. Δεν μπορεί τα κόμματα της βουλής να μην γνωρίζουν. Δεν μπορεί οι φοιτητικές παρατάξεις στα ίδια τα ΤΕΙ και στα πανεπιστήμια να μην γνωρίζουν. Δεν μπορεί τέλος μέλη του Εκπαιδευτικού Προσωπικού των ΤΕΙ να μην γνωρίζουν. Ή περισσή ελαφρότητα και ανοησία διακατέχει όλους αυτούς, ή πονηρή προαίρεση.
Μήπως η ΟΣΕΠ – ΤΕΙ θα έπρεπε να αναλάβει μία πρωτοβουλία και να στείλει στα ΜΜΕ της χώρας ένα κείμενο με τις ανωτέρω παρατηρήσεις – διευκρινήσεις; Μήπως θα έπρεπε να το στείλει επίσης σ’ όλους τους βουλευτές του κοινοβουλίου; Μήπως θα έπρεπε να κάνει παραστάσεις στα κόμματα;
Επειδή στα ΤΕΙ τίποτα δεν χαρίστηκε και από κανέναν. Επειδή ότι βήματα κάνουν τα κάνουν με τους αγώνες των αποφοίτων τους, των φοιτητών και των καθηγητών τους (όχι βέβαια όλων), έχοντας πάντα δύσκολο γήπεδο και αντιπάλους ισχυρές συντεχνίες και λόμπυ της ελληνικής κοινωνίας, γι’ αυτό και οι επισημάνσεις σ’ ότι αφορά την χρήση των όρων ΑΕΙ και ΤΕΙ. Επειδή και η σημειολογία στην συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας έχει την βαρύτητά της. Επειδή τίποτα δεν είναι τόσο αθώο στον δημόσιο βίο της χώρας μας, ούτε βέβαια και μείς.

Υπάρχουνε προϋποθέσεις για μια καινούργια άνοιξη;

Σπύρου Βασιλείου: Η ραπτομηχανή

Εδώ και μερικές μέρες ξεκίνησαν οι εκλογές για την ανάδειξη των νέων διοικήσεων στα ΑΕΙ (ΤΕΙ και Πανεπιστήμια), με την εφαρμογή των διατάξεων του νέου νόμου «πλαίσιο» που ψηφίστηκε πέρυσι από την κυβερνητική πλειοψηφία της Ν.Δ. Δηλαδή εκλέγονται πρυτάνεις – αντιπρυτάνεις και πρόεδροι – αντιπρόεδροι για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ αντίστοιχα. Αν και σε πολλούς είναι γνωστά πράγματα, για την ενημέρωση -των εκτός των τειχών- είναι απαραίτητο να αναφερθούν περιληπτικά οι διαδικασίες.
Με βάση τον νόμο αυτό, εισάγεται –για πρώτη φορά- η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών, των διοικητικών υπαλλήλων και του τεχνικού προσωπικού, με τον συντελεστή βαρύτητας που αναλογεί σε κάθε κατηγορία. Η καθολική ψηφοφορία για το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΑΕΙ ίσχυε ήδη από παλιά.
Η διάταξη αυτή του νέου νόμου έτυχε ευρύτερης αποδοχής από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και τις φοιτητικές παρατάξεις, ανεξάρτητα από τις γενικότερες αντιθέσεις στον νόμο ή την συνολική του απόρριψη. Άλλωστε πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού όλοι κόπτονται για περισσότερη και αμεσότερη δημοκρατία.
Η παλαιότερη κατάσταση, με την συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές –μέσω εκλεκτόρων-αντιπροσώπων- είχε δημιουργήσει πολλά προβλήματα, με έντονο κομματισμό, ανίερες συναλλαγές έως «εκπόρνευσης» των φοιτητών από τις εκάστοτε διοικήσεις των ΑΕΙ. Δυστυχώς η ανηθικότητα δεν είναι ξένη στον χώρο της παιδείας μας – «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω» - όσο τραγικό κι αν είναι αυτό.
Αυτή τουλάχιστον η διάταξη του νέου νόμου ήταν κατά καθολική ομολογία θετική. Μερικοί βέβαια αναγκάστηκαν να το ομολογήσουν μη μπορώντας να κάνουν κι αλλιώς, καθώς η δημοκρατική επίφαση δεν τους άφηνε περιθώρια.
Μόλις όμως ήρθε ο καιρός να εφαρμοστεί ο νέος τρόπος ανάδειξης των διοικήσεων, μερικές φοιτητικές παρατάξεις της αριστεράς, για να αποτρέψουν την εφαρμογή του νόμου –τον οποίο απορρίπτουν συνολικά- προχώρησαν σε καταλήψεις ή και σε επεισόδια, ώστε να μην μπορέσουν να πραγματοποιηθούν οι εκλογές. Κι όλα αυτά στο όνομα της αριστεράς και της δημοκρατίας.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσουν όταν εφαρμοστούν οι διατάξεις για το πολλαπλό σύγγραμμα που προβλέπει ο ίδιος νόμος. Θα ξανακάνουν καταλήψεις για να μην μοιράζονται τα βιβλία, στο όνομα της συνολικής αντίθεσης με τον νόμο;
Γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί γενικώς στην παιδεία μας και στην ανώτατη παιδεία ειδικότερα, ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μία παράκρουση. Οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους. Πολλά είναι ψευδεπίγραφα και αποκτούν διαφορετικές έννοιες και ερμηνείες κατά περίπτωση και όπως βολεύει: Εμποδίζουμε τις εκλογές στο όνομα της αριστεράς και της δημοκρατίας, στο όνομα της υπεράσπισης του δημόσιου πανεπιστημίου.
Δυστυχώς η ιστορία της αριστεράς λέει ότι, ως αντιπολίτευση, λάτρεψε και μάτωσε για την δημοκρατία. Ως δύναμη εξουσίας όμως –έστω και μικρής όπως αυτή που ασκεί στον χώρο της ανώτατης παιδείας- δείχνει ότι δεν της περιποιεί και μεγάλη τιμή.
Επειδή ισχυρίζομαι ότι στρατηγικός στόχος της αριστεράς –ειδικά τώρα που τα σοσιαλιστικά μοντέλα ξέφτισαν- πρέπει να είναι μια καλή παιδεία στην χώρα και σε κάθε χώρα. Γιατί σ’ ότι και να πιστεύει κανείς, η καλή παιδεία είναι –πέραν όλων των άλλων- ένας μηχανισμός κοινωνικής δικαιοσύνης και ανακατανομής του πλούτου. Με αυτή την έννοια, υπάρχουν περισσότερες ευθύνες της αριστεράς για το ξεχαρβάλωμα που υπάρχει σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Σύμφωνοι, πολλά από τα προβλήματα της παιδείας μας θα μπορούσαν να λυθούν με σοβαρή χρηματοδότηση. Δεν είναι όμως πανάκεια, χρειάζονται πολλά περισσότερα, χρειάζονται προϋποθέσεις. Βοηθάει άραγε η μόνιμη άρνηση σε κάθε αξιολόγηση; Η μόνιμη υπεράσπιση κάθε περιθωριακού και παραβατικού που χρησιμοποιεί και κατασυκοφαντεί το πανεπιστημιακό άσυλο; Η μόνιμη υπεράσπιση της κάθε ευκολίας προς τον φοιτητή για την απόκτηση του πτυχίου, αξίζει δεν αξίζει; Όχι προαπαιτούμενα μαθήματα, όχι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Ποιος θα μιλήσει για τον πραγματικό αριθμό των εβδομάδων, των πραγματικών μαθημάτων; Ποιος θα μιλήσει για τον αριθμό των φοιτητών που παρακολουθούν τα μαθήματα; Ποιος θα μιλήσει για την αυταξία της γνώσης; Ποιος θα φωνάξει στα παιδιά και στους νέους ότι η μόρφωση είναι σπουδαίο αλλά δεν είναι εύκολο πράμα; Ποιος θα μιλήσει για την άθλια εικόνα των κτιρίων, την χυδαιότητα των συνθημάτων, το σκουπιδαριό των διαδρόμων, την επιθετικότητα των προσώπων, την ευτέλεια των ενδιαφερόντων; Αν όχι η αριστερά, τότε ποιός; Χρειάζονται μόνο χρήματα για να διορθωθούν αυτά; Αν η αριστερά δεν πρωτοστατήσει στην ανάταση της παιδείας μας και της κοινωνίας –κατ’ επέκταση- τότε ποιός;
Κι αν σκεφτείς ότι οι απόψεις αυτές είναι «αιρετικές», ίσως και «αντιδραστικές» για την επίσημη αριστερά, είναι να μην θυμηθείς τον Μιχάλη Κατσαρό στο «Κατά Σαδδουκαίων» του; Άλλωστε κι αυτός ένας αιρετικός της αριστεράς υπήρξε που θρήνησε για τις βιασμένες λέξεις:

“Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.
Ανάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους.
Προσπαθώ ν’ αναστήσω
τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές”

ή ακόμα:

«Και τώρα τι πρέπει να γίνει
σ' αυτό το νεκροταφείο των ονομάτων
σ' αυτό το νεκροταφείο των λέξεων;
Πώς θα ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές
ελευθερία, ισότητα, Σοβιέτ, εξουσία;»

ή ακόμα το πιο ελπιδοφόρο:

«Υπάρχουνε προϋποθέσεις για μια καινούργια άνοιξη»

Ελπιδοφόρα προσέγγιση

Το μπλέ βάζο, Paul Cezanne

Πολλές φορές το έχουμε διαπιστώσει και το είπαμε, πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η Ευρωπαική εμπειρία δείχνει τον δρόμο και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Όλη η προσπάθεια του ΤΕΕ και των συν αυτώ συμφερόντων και εκπαιδευτικών ρατσισμών, μπορεί μόνο να καθυστερίσει για λίγο ακόμη την πλήρη ισοτίμηση των ΤΕΙ με τα πανεπιστήμια. Αυτό φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και να εναρμονίζονται αναλόγως, έστω και δια της σαλαμοποίησης η οποία κρατάει μια δεκαετία τώρα.
Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ. E. Στυλιανίδη, σε συνέντευξή του στο Έθνος (4-5-08). Παραθέτουμε τα αποσπάσμτα που αφορούν στα ΤΕΙ και στις αλλαγές που σχεδιάζονται, σημειώνοντας παράλληλα και την επαγρύπνηση που χρειάζεται γιατί πολλές εξαγγελίες στο παρελθόν πολεμήθηκαν και έμειναν κενές.

Απόσπασμα της συνέντευξης στην ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ

Παρατηρείται μία αντίδραση τις τελευταίες ημέρες από τα Πολυτεχνεία και το ΤΕΕ στη δήλωσή σας ότι θα αναγνωρίσετε εντός του 2008 τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΤΕΙ. Ποιες είναι οι προθέσεις σας;

Πάνω από 300.000 παιδιά που αποφοίτησαν από Πανεπιστήμια και ΤΕΙ τα τελευταία χρόνια δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα που να τους εντάσσουν στην αγορά εργασίας. Περίπου 46 τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ δημιουργήθηκαν μετά το 2000 χωρίς μελέτη βιωσιμότητας στην αγορά εργασίας και με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους, η οποία λήγει το 2008. Παρά τις προσπάθειες της προκατόχου μου, 22 πανεπιστήμια και 34 ΤΕΙ συνεχίζουν να μην έχουν επαγγελματικά δικαιώματα διότι η προηγούμενη κυβέρνηση όταν τα ίδρυε για να ικανοποιήσει τις τοπικές κοινωνίες δεν προέβλεπε με τα ίδια Προεδρικά Διατάγματα κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, οδηγώντας σε αδιέξοδο τόσο τους φοιτούντες όσο και τους γονείς τους. Εχουμε δεσμευτεί ότι μέσα στο 2008 το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων θα προχωρήσει στην έκδοση όλων των Προεδρικών Διαταγμάτων. Ηδη το ΣΑΠΕ και το ΣΑΤΕ έχουν δώσει τις σχετικές εγκρίσεις. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του ενώπιον της κοινωνίας.

Προχωρά κάποιο πρόγραμμα αναδιάταξης του χώρου των ΤΕΙ, διότι τι λογική έχει να αυξάνεις τον αριθμό των θέσεων σε ιδρύματα που και πάλι δεν τα προτιμά κανείς;

Δεν είναι η βάση του 10 που αποθάρρυνε την εγγραφή σε κάποια ΤΕΙ αλλά η ανάγκη αναβάθμισης των ίδιων των ΤΕΙ και σωστής προπαγάνδισης των αναλυτικών τους προγραμμάτων καθώς και η ανάγκη κατοχύρωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των επιστημονικών αυτών αντικειμένων. Υπό αυτήν την έννοια, είμαστε σε μια διαδικασία εξυγίανσης και εξορθολογισμού του χώρου των ΤΕΙ. Ηδη όλες οι διατάξεις που εισάγουμε κινούνται στην εξομοίωση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με στόχο όχι την υποβάθμιση των Πανεπιστημίων αλλά την αναβάθμιση των ΤΕΙ. Ο στόχος μας είναι τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να μην έχουν θεματικές αλληλοεπικαλύψεις και να διέπεται η σχέση τους όχι από συγκρουσιακή λογική, αλλά από συμπληρωματικότητα με στόχο πάντοτε να διασφαλίζονται πραγματικές προοπτικές για τους αποφοίτους και των δύο τύπων Ιδρυμάτων, και των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, στην αγορά εργασίας.

Όπου κι’ αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει

Θεόφιλου Χατζημιχαήλ: Διάκος

Αντί πανηγυρικού
Μια απ’ τις ομορφιές της ποίησης είναι ότι σ’ αφήνει ελεύθερο να συλλογιέσαι και να την ερμηνεύεις. Να την ακούς, όπως χτυπάει –όπου χτυπάει- μέσα σου, στον καθένα ίσως και διαφορετικά. Να σ’ αρέσει, να σε συγκινεί, και να μην ξέρεις πάντα το γιατί, ή τουλάχιστον ακριβώς το γιατί. Η λειτουργία της τέχνης γενικώτερα.
Η Ελλάδα λοιπόν του 2008, πιστή στην ιστορία της, εξακολουθεί να μας πληγώνει –ίσως λιγότερο ποιητικά απ’ ότι τον Σεφέρη- κυρίως όταν γυρίζουμε από ταξίδια και την βρίσκουμε στην κατάσταση που είναι, μακριά και πίσω απ’ τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τι να πρωτοσυγκρίνει κανείς; Τα σχολεία, τις συγκοινωνίες, τον θόρυβο, την καθαριότητα, την ευγένεια, τις υποδομές ή την νοοτροπία γενικά; Σε πολλά υστερούμε. Σε άλλα δικαιολογημένα σε άλλα ολωσδιόλου αδικαιολόγητα. Εκεί όμως που η υστέρησή μας είναι θλιβερή, είναι η κοινωνική μας συμπεριφορά, ο σεβασμός σ’ αυτά που μοιραζόμαστε με τους άλλους, ο σεβασμός στον δίπλα μας, στα δικαιώματά του. Λειτουργούμε σαν να είμαστε μόνοι σ’ αυτή τη χώρα και όλα πρέπει να εναρμονίζονται στην ιδιομορφία μας. Για τι να πρωτομιλήσουμε; Για τις ώρες της κοινής ησυχίας; τις ροχάλες στον δρόμο; τα άδεια πακέτα των τσιγάρων στα μούτρα του οδηγού που ακολουθεί; τις κόρνες; τα γκάζια και τις μουσικές από τα «φτιαγμένα» αυτοκίνητα και τις μηχανές;
Όταν επιστρέφεις από την υπόλοιπη Ευρώπη, έχεις εξαιρετικές πιθανότητες να ρθείς σε επαφή με την κατάσταση, κατ’ ευθείαν μόλις μπείς στο ταξί από το αεροδρόμιο και ακούσεις τα χυδαία σκυλοτράγουδα του οδηγού.
Ακόμα κι από τις πιο φτωχές χώρες, που πρόσφατα μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο θέμα αυτό είμαστε πίσω, πολύ πίσω, παρά την ευμάρειά μας την υλική. Κι εδώ είναι που έρχεται η παιδεία, η παιδεία μας γενικώς. Το απαξιωμένο σχολείο –και από τα έξω και από τα μέσα- η σαχλή τηλεόραση, ο ξεπεσμός της πολιτικής και των πολιτικών, η υποκρισία και η αγοραία αντίληψη της εκκλησίας. Όλοι οι θεσμοί που θα μπορούσαν να παιδέψουν και να ανυψώσουν την κοινωνία μας –της οικογένειας συμπεριλαμβανομένης- βρίσκονται σε κρίση, σε κρίση αλληλοτροφοδοτούμενη.
Την πιο καταλυτική σημασία όμως στην κρίση της κοινωνίας μας την έχει η κρίση στην παιδεία, και αν πάμε στα ενδότερά της, ο ρόλος του δασκάλου και η συνειδητοποίηση του ρόλου αυτού από τους ίδιους τους δασκάλους –γενικώς και σε όλες τις βαθμίδες. Από την απαξίωση της παιδείας ξεκινάει ο ξεπεσμός μιας κοινωνίας. Χωρίς παιδεία δεν υπάρχει καμία αντίσταση στον εκφυλισμό. Με την παιδεία όλοι οι θεσμοί μιας κοινωνίας γίνονται καλύτεροι. Ο δάσκαλος είναι ο πρωταγωνιστής στην διαδικασία αυτή. Αυτός οφείλει, μπορεί και πρέπει να σηκώσει την σημαία αυτής της παλιγγενεσίας. «Ο τρώσας και ιάσεται».