Και... διατριβή στη λογοκλοπή από καθηγητές ΑΕΙ

Της Λινας Γιανναρου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

αφιερωμένο στον Γρυσπολάκη στον Μαρκάτο και στ' άλλα παιδιά

Γυμναστική, μαθηματικά, φιλοσοφία... Δεν θα ήταν δύσκολο για κάποιο ελεύθερο πνεύμα να βρει τη σύνδεση ανάμεσα στα τρία (τη μουσική που τα διαπνέει ίσως;), όμως το νήμα που θα τα ενώσει σε ετούτο εδώ το κείμενο είναι δυστυχώς εξαιρετικά πεζό. Ποια άλλη λέξη να περιγράψει την αποδεκτή (όπως όλα δείχνουν) από τους Ελληνες πανεπιστημιακούς πρακτική τής λογοκλοπής -της ξεδιάντροπης αντιγραφής, στην καθομιλουμένη- επιστημονικών συγγραμμάτων από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας;
Η πιο πρόσφατη από τις τρεις υποθέσεις που παρουσιάζουμε σήμερα λαμβάνει χώρα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και έχει ήδη πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης.

Ο καταγγέλλων (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της «Κ»), αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΦΑΑ, είχε συμμετάσχει στη διαδικασία εκλογής λέκτορα του πανεπιστημίου, ο οποίος κρινόταν για τη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή. «Ημουν ο μόνος από τους εκλέκτορες που τον καταψήφισε, γιατί εκτός της φανερής ανεπάρκειάς του, είχα ήδη υποψίες ότι τα έργα που είχε υποβάλει κάθε άλλο παρά πρωτότυπα ήταν», αναφέρει ο ίδιος. Ο συνάδελφός του, ωστόσο, εξελέγη με τις ψήφους των υπολοίπων. Ενα μήνα αργότερα, όμως, ένας ανώνυμος φάκελος φθάνει στο γραφείο του. «Περιείχε όλα τα αποδεικτικά της λογοκλοπής!». Ο αναπληρωτής καθηγητής αναζητεί τα πρωτότυπα βιβλία και, πράγματι, διαπιστώνει ότι η αντιγραφή έχει πάει... σύννεφο (συνολικά 500 σελίδες αντεγραμμένες). Αμέσως, προχώρησε σε αναφορά στον πρόεδρο του Τμήματος, ο οποίος ωστόσο, σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα, τον παραπέμπει στο Δ. Σ. για «απρεπή συμπεριφορά». «Να μη σας τα πολυλογώ, αντί να γίνει ΕΔΕ για την υπόθεση που κατήγγειλα, ελέγχθηκα εγώ πειθαρχικά με την ανοχή της πρυτανικής αρχής». Ετσι, προσέφυγε στα δικαστήρια. Η υπόθεση θα εκδικαστεί στις 10 Φεβρουαρίου 2010.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά επίσης το ΑΠΘ, το Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής αυτή τη φορά. Επίκουρος καθηγητής του Τμήματος ζήτησε τον Σεπτέμβριο του 2007 την προκήρυξη θέσης εξέλιξής του στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή. Ως... δεν είθισται, υποψηφιότητα για τη θέση υπέβαλε και μία επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κύπρου, η οποία και εξελέγη! Ο πρώτος υποψήφιος κατήγγειλε ως διάτρητη τη διαδικασία εκλογής, «δείχνοντας» ως υπαίτιο τον πρόεδρο του τμήματος, τον οποίο στο παρελθόν είχε καταγγείλει για κακοδιαχείριση. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η εκλογή της καθηγήτριας δεν αναιρέθηκε ακόμα και μετά τον πειθαρχικό έλεγχό της από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τη σοβαρή κατηγορία της λογοκλοπής (αφορά σύγγραμμα που είχε υποβάλει για την εκλογή της στο ΑΠΘ)! Και αυτή η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια.
Η τελευταία υπόθεση, πάντως, που λαμβάνει χώρα στο Πανεπιστήμιο Πατρών, έχει τελεσιδικήσει - και μάλιστα στον Αρειο Πάγο! Πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου (μέχρι νεωτέρας) υπόθεση λογοκλοπής διατριβής πάνω στα μαθηματικά. Λέκτορας του ΕΜΠ διαπίστωσε ότι, αρκετά χρόνια μετά την υποβολή από τον ίδιο διατριβής στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Πατρών, έτερος υποψήφιος λέκτορας κατέθεσε στο ίδιο τμήμα την ίδια διατριβή, η οποία μάλιστα είχε εκπονηθεί υπό την εποπτεία του ίδιου καθηγητή! Ως όφειλε, ο πρώτος κατέθεσε μήνυση για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία επικυρώθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Ο καταδικασθείς λογοκλόπος προσέφυγε και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος το 2003 απέρριψε την αίτησή του, καθιστώντας αμετάκλητη την ποινική καταδίκη του.
Το ιδιάζον στην προκειμένη περίπτωση, όπως αναφέρει στην «Κ» ο συνήγορος του λέκτορα, είναι ότι «εμφανίστηκαν στο δικαστήριο υπέρ του λογοκλέπτη καθηγητές του Πανεπιστημίου Πατρών, οι οποίοι εξετάστηκαν ως μάρτυρες υπερασπίσεως»! «Ιδιάζον;» σχολιάζουν οι εμπλεκόμενοι στις άλλες δύο υποθέσεις. «Κάθε άλλο. Δυστυχώς, αποτελεί πάγια τακτική των πανεπιστημιακών να συγκαλύπτουν τις υποθέσεις λογοκλοπής συναδέλφων τους, φθάνοντας ώς το σημείο να “κυνηγήσουν” όσους τις καταγγέλλουν»...

O κλέψας, του κλέψαντος
Το κύμα των καταγγελιών για κρούσματα λογοκλοπής στα ελληνικά ΑΕΙ πυροδότησε η αποκάλυψη πριν από λίγο καιρό από την «Κ» μίας ανάλογης τραγελαφικής υπόθεσης. Κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή σε μεγάλο πανεπιστήμιο, ο ένας εκ των δύο υποψηφίων διαπίστωσε ότι η πτυχιακή του εργασία βρισκόταν στο βιογραφικό του συνυποψηφίου του!
Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός ότι, παρά τις οχλήσεις του προς τα αρμόδια όργανα του πανεπιστημίου, αλλά και του υπουργείου Παιδείας, ο... ατυχήσας υποψήφιος βρήκε μόνο κλειστές πόρτες. Η θέση μάλιστα κατοχυρώθηκε στον συνάδελφό του. Ο ίδιος πάντως προσέφυγε στη δικαιοσύνη, αναζητώντας δικαίωση. Η υπόθεση εκκρεμεί.
Μία σύντομη περιήγηση πάντως στις «πανεπιστημιακές» σελίδες του Διαδικτύου θα οδηγήσει στην αποκάλυψη πληθώρας ανάλογων «μικρών σκανδάλων». «Ο κλέψας του κλέψαντος!», αναφέρουν με νόημα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαπιστωθεί η λογοκλοπή επιστημονικών συγγραμμάτων, ιδίως εάν τα πρωτότυπα είναι ξένα. Ακόμα όμως και αν συμβεί, το “Βυζάντιο” των ελληνικών ΑΕΙ θα τα κρατήσει κρυφά. Κανέναν δεν συμφέρει να αποκαλυφθεί ότι καθηγητές βρίσκονται στη θέση τους επειδή... αντέγραψαν τις διπλωματικές των φοιτητών τους!» Πράγματι, καθηγητής «συνελήφθη» να παρουσιάζει ως δική του τη διπλωματική εργασία φοιτητριών του...

O Γρυσπολάκης, ο Μαρκάτος και τ' άλλα παιδιά

Honoré Daumier. Οι συντεχνίες πανηγυρίζουν

Παρακολουθούμε εδώ κι ένα-δυο μήνες (ακριβέστερα, από τότε που έγιναν γνωστές οι διατάξεις του Νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη βουλή για τα ΤΕΙ) διάφορους καθηγητάδες των ελληνικών πανεπιστημίων (πρυτάνεις, πρυτανεύοντες και πρυνανεύσαντες, όλους ανεξαιρέτως στην δική τους λογική) να ξιφουλκούν εναντίον των διατάξεων που ψιλοαναβαθμίζουν, έτι παραπάνω, τα ΤΕΙ. Και τι δεν είπαν. Είναι κακό που θα απαιτείται να έχουν διδακτορικό και στην βαθμίδα του καθηγητή εφαρμογών (σύνοδος των πρυτάνεων). Ότι οι απόφοιτοι των ΤΕΙ είναι τεχνίτες που δεν χρειάζονται τέτοια εκπαίδευση (πρύτανης κ. Γρυσπολάκης). Ότι οι απόφοιτοι των ΤΕΙ δεν χρειάζονται παραπάνω επαγγελματικά δικαιώματα, φτάνουν αυτά που έχουν και ότι τα ΤΕΙ πρέπει να αξιολογηθούν από μας και μερικά να κλείσουν (πρυτανεύσας κ. Μαρκάτος, εκείνος ο μαϊντανός της τηλεόρασης αν δεν τον ενθυμείστε). Αυτοί που αρνούνται την αξιολόγηση για τον εαυτό τους, επιθυμούν να κρίνουν τα ΤΕΙ –δεν τους φτάνει βλέπετε μόνον να τα κατακρίνουν.
Θα τους αντέτεινε κανείς μόνον αυτό: Είναι υπερήφανοι και ως καθηγητές πανεπιστημίων και ως πρυτάνεις για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ελληνικά πανεπιστήμια (και ως προς το επίπεδο των σπουδών και ως προς την υποδειγματική λειτουργία των θεσμών και ως προς την διαφάνεια και την αξιοκρατία που επικρατεί εντός των;) Εάν είναι υπερήφανοι για όλες αυτές τις επιδόσεις τους, τότε καλώς διεκδικούν και απειλούν με κινητοποιήσεις να μην τυχόν και γίνει καμία περεταίρω αναβάθμιση των ΤΕΙ και των αποφοίτων τους. Από πότε ακούστηκε ένας κλάδος και μάλιστα αυτών που κατά τεκμήριο βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας της παιδείας μας, να απειλούν μην τυχόν και αναβαθμιστούν κάποια άλλα σχολεία. Μόνο στην Ελλάδα των συντεχνιών συμβαίνουν αυτά. Σε καμιά άλλη Ευρωπαϊκή ή στοιχειωδώς πολιτισμένη χώρα του κόσμου δεν θα μπορούσαν να σταθούν τέτοιες συντεχνιακές λογικές που δύσκολα μπορείς να τις διαφοροποιήσεις από αυτές των νταβατζήδων. Δηλαδή δεν μας ενδιαφέρει η ποιότητα η δική μας, αλλά μας ενδιαφέρει «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» για να μείνει μόνον η αυθεντία μας –άκουσον-άκουσον.
Και βέβαια μετά από όλες αυτές τις αντιδράσεις, τις επαπειλούμενες απεργίες στις πολεοδομίες –άλλος τομέας της δημόσιας διοίκησης με μεγάλες επιδόσεις- η κυβέρνηση έκανε πίσω –άλλο που δεν ήθελε.
Η 5η φάλαγγα του ΤΕΕ που ενδημεί σε όλα τα κόμματα και έχει τα πόστα, έδρασε συντονισμένα –πρόκειται για το ψωμί τους. Κι άντε η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα διεφθαρμένα, κόμματα των συντεχνιών και της διαπλοκής. Όμως η μεγαλύτερη συντεχνία της Ελλάδας, από κτίσεως του κράτους, έχει τους καλύτερους συμμάχους της στα κόμματα της αριστεράς. Και σ’ αυτά της προόδου, αλλά και στα πιο κουμμουνισμένα, που συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο είναι πιο πολύ υπέρ της ισοπολιτείας, των ίσων ευκαιριών και των αδυνάτων. Όλα ψευδεπίγραφα. Καταψήφισαν συνολικά το νομοσχέδιο, μην τυχόν και κακοκαρδίσουν τις συντεχνίες των πανεπιστημιακών και τον αδελφό Αλαβάνο του ΤΕΕ. Είναι ντροπή τους.

Πρώτος υπεύθυνος για τα χάλια, η κυβέρνηση

Η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας (ΑΔΙΠ) στην Ανώτατη Εκπαίδευση, έδωσε πρόσφατα την έκθεσή της για την πρόοδο της αξιολόγησης στα 499 Τμήματα ΑΕΙ (ΤΕΙ και Πανεπιστημίων) καθώς και τα συμπεράσματά της από την όλη διαδικασία.
Η έκθεση είναι αφοπλιστικά ειλικρινής, στο ύψος μιας Ανεξάρτητης Αρχής, ένας πραγματικός καταπέλτης. Διαπιστώνει, λίγο-πολύ, όλες τις παθογένειες που όλοι εμείς που υπηρετούμε τον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης γνωρίζουμε καλά. Πρώτη και καλύτερη η ασυνέπεια της πολιτείας, η οποία δεν χαρίστηκε ούτε καν στην ΑΔΙΠ, την οποία αφού την έφτιαξε με προβληματικό νομοθετικό πλαίσιο, την άφησε και χωρίς προσωπικό και χωρίς χρήματα, να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η τέλεια προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός.
Η ΑΔΙΠ λοιπόν λέει, στα συμπεράσματά της, ότι ο βασικός υπεύθυνος για τις κακοδαιμονίες της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα, είναι οι κυβερνήσεις, διαχρονικά. Το κυβερνητικό σφιχταγκάλιασμα, ο ανόητος γραφειοκρατικός έλεγχος, η υποχρηματοδότηση. Από εκεί ξεκινάει το κακό για να ακολουθήσουν και τα μετέπειτα, δηλαδή οι «δημοκρατικές» παραμορφώσεις και οι αυθαιρεσίες των εργολάβων της «δημοκρατίας» και της «υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων».
Η έκθεση έρχεται να γίνει κόλαφος και για όλους αυτούς που δεν ήθελαν την αξιολόγηση γιατί –λέει- θα είχε σαν σκοπό να αθωώσει την κυβέρνηση και την πολιτεία από της ευθύνες της.

Όλη την έκθεση της ΑΔΙΠ μπορείτε να την διαβάστε ΕΔΩ

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ

Fernand Leger, Les grands plongeurs

ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΙΑΙΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
(εισήγηση του Χάρη Ναξάκη, Καθηγητή ΤΕΙ Ηπείρου, στην Ημερίδα για την πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ, στην Χαλκίδα)

Η πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ όχι μόνο αποτελεί την μόνη ρεαλιστική και βιώσιμη λύση για τα ιδρύματά μας αλλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν πρόκειται για μια στρατηγική επιλογή ή για μία μεσο-μακροπρόθεσμη λύση, αλλά για μία άμεση λύση. Παλεύουμε για ενιαία πανεπιστημιακή και όχι για ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην οποία άλλωστε ήδη ανήκουμε
· Η ανάγκη της μετονομασίας των Τ.Ε.Ι. σε Πανεπιστήμια δεν προκύπτει λόγω της αναγνώρισης των πτυχίων των Κολεγίων (Κ.Ε.Σ.) ως ισότιμα με τα κρατικά, σε επίπεδο επαγγελματικών δικαιωμάτων. Παρότι είμαστε αντίθετοι στην προσπάθεια υπαγωγής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στους μηχανισμούς της αγοράς, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η κρίση στα Τ.Ε.Ι. και ιδιαίτερα στα περιφερειακά προϋπήρξε της αναγνώρισης των Κ.Ε.Σ. και γι’ αυτό η αναγνώριση αυτή μπορεί μεν να επιταχύνει την κρίση αλλά δεν αποτελεί την αιτία της.
· Ούτε βέβαια η γενεσιουργός αιτία της κρίσης είναι η θεσμοθέτησης της βάσης εισαγωγής «δέκα». Όσο έχουν δίκαιο όσοι υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο μέτρο είναι άδικο, γιατί την ίδια στιγμή χωρίς καμία προϋπόθεση ο οποιοσδήποτε μπορεί να σπουδάσει σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής ή με κλήρωση να εισαχθεί στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, άλλο τόσο έχουν δίκαιο όσοι λένε ότι δεν είναι δυνατόν να εισάγεσαι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με βαθμό 3 ή 4. Η λύση στο δίλημμα υπέρ ή κατά της βάσης δέκα είναι η κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων και η ελεύθερη είσοδος των αποφοίτων Λυκείου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Τα ιδρύματα από μόνα τους θα καθορίζουν με εξετάσεις τον αριθμό των σπουδαστών που επιθυμούν να δεχτούν.
· Υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος και υποστηρίζουν ότι για την κρίση των ΤΕΙ ευθύνονται δευτερεύοντα ζητήματα όπως η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, ή η έλλειψη μονίμου εκπαιδευτικού προσωπικού. Υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδας και Δυτικής Μακεδονίας με ελάχιστους μόνιμους καθηγητές, αλλά δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα με τους εισακτέους. Αλήθεια γιατί;
· Τρία είναι τα βασικά στοιχεία της κρίσης των Τ.Ε.Ι. :
α. Η υπερεξειδίκευση των επιστημονικών αντικειμένων των τμημάτων που περιορίζει το εύρος των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων
β. ο κατακερματισμός των τμημάτων ενός Τ.Ε.Ι. στο όνομα της περιφερειακής ανάπτυξης, ελέω ρουσφετιού δηλαδή, σε 2, 3 ή 4 πόλεις, γεγονός που αποδυναμώνει κάθε προσπάθεια συγκρότησης μίας ακαδημαϊκής κοινότητας και παραγωγής επιστημονικού και ερευνητικού έργου
γ. και κυρίως το φαντασιακό του μέσου Έλληνα που θεωρεί ότι την ποιότητα των σπουδών και την καλή επαγγελματική καριέρα εξασφαλίζει η μαγική λέξη «πανεπιστήμιο». Γιατί ένας απόφοιτος λυκείου επιλέγει να δηλώσει το τμήμα «Μεσογειακών Σπουδών» ή το τμήμα «Μηχανικών Οικονομίας» ή αυτό της «Κοινωνικής Ανθρωπολογίας» ή το τμήμα «Μάνατζμεντ του Αθλητισμού»; Επειδή έχουν καλύτερες προοπτικές στην αγορά εργασίας από διάφορα τμήματα Τ.Ε.Ι.; Όχι. Μόνο και μόνο επειδή ονομάζονται Πανεπιστήμια.

Πως θα γίνει η μετεξέλιξη των Τ.Ε.Ι. σε Πανεπιστήμια
1. Η μετεξέλιξη πρέπει να γίνει με ένα νέο νόμο επανίδρυσης των ιδρυμάτων ως πανεπιστήμια και όχι ως μέρος της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια θα συμφωνήσουν να διευρυνθούν για να ενταχθούν τα Τ.Ε.Ι. σε αυτά ή να απορροφηθούν τα Τ.Ε.Ι. από τα Πανεπιστήμια. Στην απίθανη αυτή περίπτωση οι όροι που θα τεθούν θα είναι απαξιωτικοί για εμάς ( ο τακτικός καθηγητής Τ.Ε.Ι. μόλις μετά βίας θεωρούν οι Πανεπιστημιακοί ότι αντιστοιχεί στον δικό τους Επίκουρο). Η όποια συζήτηση για συνένωσή μας με τα πανεπιστήμια μπορεί να γίνει υπό την προϋπόθεση ότι έχει προηγηθεί η Πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ, γιατί μόνο έτσι θα μιλάμε με ίσους όρους. Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω ότι δεν εκλιπαρούμε να γίνουμε πανεπιστήμια γιατί αντιμετωπίζουμε προβλήματα με τους εισακτέους, λόγω της βάσης «δέκα» ή των Κ.Ε.Σ., αλλά γιατί πιστεύουμε ότι πραγματικά είμαστε. Καμία διαφορά στις προϋποθέσεις του νόμου αλλά και στην ουσία των προσόντων δεν έχουν οι καθηγητές των Τ.Ε.Ι. μ’ αυτούς των Πανεπιστημίων, τουλάχιστον όσοι έγινα καθηγητές τα τελευταία 10-15 χρόνια.
2. Η μετεξέλιξη πρέπει να γίνει με νόμο επανίδρυσης των ιδρυμάτων ως πανεπιστήμια, όπως έγιναν πανεπιστήμια χωρίς να έχουν τις μισές προϋποθέσεις που έχουν τα Τ.Ε.Ι, η σχολή οικιακής οικονομίας σε Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, οι διετείς σχολές δασκάλων –Παιδαγωγικά τμήματα, η Πάντειος Σχολή -Πάντειο Πανεπιστήμιο κτλ. Απ’ ότι βλέπουμε τα ράσα κάνουν τον παπά.

Είναι τελείως λάθος η λογική της σταδιακής μεταρρύθμισης του θεσμικού πλαισίου των ΤΕΙ προς την κατεύθυνση της ανωτατοποίησης που συντελείται από το 1985 μέχρι σήμερα, με λίγα αποτελέσματα. Πρώτα να ονομαστούμε ανώτατα ιδρύματα, μετά να έχουμε ίση μεταχείριση με τα πανεπιστήμια όσο αφορά στη χρηματοδότηση, στη συνέχεια να γίνουν οι βαθμίδες 4 από 3, μετά να αποκτήσουμε μεταπτυχιακά, αργότερα διδακτορικά κτλ. Στην ίδια κατεύθυνση είναι οι ρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο για τη δημιουργία εργαστηρίων έρευνας, η δυνατότητα συνεργασίας ΤΕΙ και Πανεπιστημίων σε προπτυχιακό επίπεδο, η θέσπιση κινήτρων (άδειες) για την απόκτηση διδακτορικού τίτλου, το κλείσιμο των τμημάτων που έχουν αριθμό εγγεγραμμένων σπουδαστών κατ’ έτος μικρότερο του 10% του αριθμού των εισακτέων για πέντε συνεχόμενα έτη κλπ.
Και όταν αυτά πραγματοποιηθούν σε βάθος χρόνου, τι θα έχει αλλάξει; Τίποτα. Είμαστε ήδη μέρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με λιγοστά για εμάς θετικά αποτελέσματα. Στο φαντασιακό του μέσου Έλληνα θα συνεχίζει να καταγράφεται ότι τα πανεπιστήμια είναι πιο πάνω από τα ΤΕΙ. Γιατί, αλήθεια, οι οπαδοί αυτής της θεωρίας της σταδιακής ανωτατοποίησης των ΤΕΙ, της άποψης ότι τα πράγματα σήμερα στα ΤΕΙ είναι καλύτερα από χθες και προοδευτικά θα γίνονται ακόμα καλύτερα δεν ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να δηλώνουν στο μηχανογραφικό πρώτα τα τμήματα των ΤΕΙ; Η μετονομασία των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια πρέπει να γίνει εδώ και τώρα και όχι σε ένα ομιχλώδες μέλλον, αφού πρώτα έχουμε «ωριμάσει».

3. Η μετεξέλιξη προϋποθέτει μεταβατική περίοδο στο τέλος της οποίας όλα τα Τ.Ε.Ι. και τα τμήματα θα γίνουν Πανεπιστήμια αν:
Α. κάνουν αναγκαίες προσαρμογές στα προγράμματα σπουδών τους
Β. συγχωνευθούν τα τμήματα με αυστηρή εξειδίκευση και περιορισμένες προοπτικές απασχόλησης των αποφοίτων στην αγορά εργασίας
Γ. συγκεντρωθούν τα τμήματα της ίδιας σχολής σε μία πόλη και μειωθεί ο κατακερματισμός των τμημάτων σε πολλές πόλεις.
4. Η βαθμίδα του καθηγητή εφαρμογών πρέπει να μετατραπεί σε Λέκτορα με διδακτορικό. Οι υπάρχοντες Καθηγητές Εφαρμογών θα παραμείνουν στη θέση τους μέχρι την συνταξιοδότηση. Όσοι Καθηγητές Εφαρμογών αποκτήσουν διδακτορικό εξελίσσονται στην βαθμίδα του Λέκτορα. Παραμένει η βαθμίδα του Ε.Τ.Π.
5. Να θεσμοθετηθούν κίνητρα (πλασματικά χρόνια κτλ) για την αποχώρηση όσων μελών Ε.Π. (Επίκουροι, Αν. Καθηγητές, Καθηγητές) δεν διαθέτουν διδακτορικό.
6. Να καταργηθούν ταυτόχρονα με την επανίδρυση των Τ.Ε.Ι. ως πανεπιστήμια όλες οι διατάξεις που αφορούν στη δημόσια διοίκηση, τα επαγγελματικά επιμελητήρια και σχετίζονται με τα επαγγελματικά δικαιώματα και να εναρμονιστούν με τις αντίστοιχες διατάξεις των πανεπιστημίων. Το ζήτημα της απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν λύνεται με την έκδοση προεδρικών διαταγμάτων που τα καθορίζουν, όπως αφελώς ορισμένοι πιστεύουν. Υπάρχουν τμήματα για τα οποία έχουν εκδοθεί σχετικά προεδρικά διατάγματα αλλά επί της ουσίας δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, γιατί τα επιμελητήρια (ΤΕΕ, Οικονομικό επιμελητήριο, ΓΕΩΤΕ) δεν εγγράφουν ως μέλη τους αποφοίτους ΤΕΙ. Επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς αλλαγή των νόμων που σχετίζονται με τις επαγγελματικές ενώσεις δεν υπάρχουν.
7. Όπως όταν η Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης ή του Πειραιά έγιναν Πανεπιστήμια την δεκαετία του 1980 και οι παλιοί απόφοιτοί τους είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους νέους, έτσι θα πρέπει να γίνει και με τους αποφοίτους των Τ.Ε.Ι. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να θεσμοθετηθεί και η διαδικασία της επιμόρφωσης.
Θα μπορούσε κάποιος ως αντίλογο προς το αίτημα της Πανεπιστημιοποίησης να αντιτάξει ότι «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά». Παρότι τον κάνουν, όπως είδαμε στην περίπτωση των διετών σχολών Δασκάλων, της Παντείου, των Βιομηχανικών Σχολών, της Χαροκόπειου Σχολής, που από ανυπόληπτες σχολές αναβαθμίστηκαν μόλις φόρεσαν το καλυμμαύκι που έλεγε Πανεπιστήμιο.
Αλλά ας δεχθούμε για την οικονομία της κουβέντας ότι «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ακόμα κι αν τα ΤΕΙ μετεξελιχθούν σε Πανεπιστήμια, το ΤΕΙ Ηπείρου για παράδειγμα σε Πανεπιστήμιο Ηπείρου, ο κόσμος θα λέει: Πανεπιστήμιο Ηπείρου , ξέρεις είναι το πρώην ΤΕΙ.
Πράγματι έτσι είναι, αλλά άλλο είναι να είσαι Πανεπιστήμιο και να διεκδικείς με τη δουλειά σου να καταξιωθείς και άλλον να θεωρείσαι κατώτερος μόνο και μόνο επειδή ονομάζεσαι ΤΕΙ, γιατί ακόμα και καλύτερος να είσαι δεν θα σου το αναγνωρίσει κανείς.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι για τη φυσιογνωμία των ΤΕΙ. Τα ιδρύματα δεν έχουν ως στόχο να «βγάζουν» μεσαία εξειδικευμένα τεχνικά στελέχη για τις ανάγκες της Ελληνικής Οικονομίας. Αν αυτός είναι ο σκοπός τους έπρεπε να διατηρήσουν την παλιά τους φυσιογνωμία όταν ήταν ΚΑΤΕΕ και να μην ενταχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τα εξειδικευμένα στελέχη σήμερα «βγαίνουν» από τις σχολές του ΟΑΕΔ, τα Δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ και τα κάθε λογής Κολλέγια.
Τέλος δύο λόγια για την ΟΣΕΠ-ΤΕΙ. Ποιοί είναι αυτοί οι κύριοι, ποιόν εκπροσωπούν, πότε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις Γ.Σ. των συλλόγων κάθε ιδρύματος αποφασίστηκε μία απεργία ή ο καθορισμός των αιτημάτων του κλάδου όπως κάνει το αντίστοιχο πανεπιστημιακό όργανο; Πρόκειται για την πιο συμβιβασμένη συνδικαλιστική «ηγεσία» με τις εκάστοτε εξουσίες, οι οποίοι ούτε καν ψιθυρίζουν την ανάγκη μετεξελίξεως των ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια, αντιδρούν στη μετατροπή της βαθμίδας του Καθηγητή Εφαρμογών σε Λέκτορα, ενδιαφέρονται να «βολέψουν» με κάθε τρόπο τους μη προσοντούχους καθηγητές (χωρίς διδακτορικά) και επί της ουσίας θέλουν να επιστρέψουν τα ΤΕΙ στην εποχή των ΚΑΤΕΕ. Φτάνει πια.

Ελληνικό τριτοκοσμικό ρεκόρ: Ένας καθηγητής για 80 φοιτητές

Η κατάσταση που επικρατεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας μας δεν είναι καθόλου καλή. Η κατάσταση όμως στα ΤΕΙ δεν είναι απλώς κακή, είναι κάτι παραπάνω, είναι απελπιστική. Υποδομές και εκπαιδευτικό προσωπικό βρίσκονται σε τραγική ανεπάρκεια. Υπάρχουν Τμήματα που λειτουργούν με τρία μέλη μόνιμου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Ε.Π). Στο σύνολό τους έχουν περί τις 160.000 φοιτητές και έχουν 2.000 μέλη Ε.Π. Υπάρχουν Τμήματα που είναι από τα παλαιότερα των ΤΕΙ, έχουν 1.500 φοιτητές και μόλις 10 μέλη Ε.Π, ενώ οι οργανικές τους θέσεις είναι 25. Ποιος να πρωτοκάνει τι; Να ασκήσουν διοίκηση; Να διδάξουν; Να κάνουν έρευνα όπως απαιτεί ο νόμος; Να κάνουν την αξιολόγηση; Να συμμετέχουν σε επιτροπές και εκλεκτορικά; Να συμμετέχουν στα Ευρωπαϊκά Προγράμματα; Να καθοδηγήσουν και να εξετάσουν Πτυχιακές Εργασίες; Να υποδεχθούν και να καθοδηγήσουν ξένους φοιτητές; Να εκσυγχρονίσουν τα μαθήματά τους; τις σημειώσεις τους; την παρουσίασή τους στο Ίντερνετ;
Μία θέση μέλους Ε.Π όταν αδειάσει, χρειάζονται -με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς- τουλάχιστον δύο χρόνια για να διοριστεί καινούργιος. Έγγραφα επί εγγράφων, εγκρίσεις για το ένα, εγκρίσεις για το άλλο. Μια γραφειοκρατία χωρίς προηγούμενο, που γίνεται ακόμη πιο δαιδαλώδης και προσχηματική, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στα κονδύλια του υπουργείου για να πληρωθούν οι καθηγητές που θα καταλάβουν τις θέσεις. Υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις ότι το όλο σκηνικό είναι έτσι στημένο και γραφειοκρατικό, γιατί δεν έχουν λεφτά.
Κανένα υπουργείο δεν ρωτάει πως τα φέρνουμε βόλτα αυτά τα δύο χρόνια, ποιος θα καλύψει τις ανάγκες; Με ποιον τρόπο και τελικά σε βάρος ποιού; Γεμίζουν τα ΤΕΙ από κακοπληρωμένους έκτακτους καθηγητές που αποδίδουν κι αυτοί για όσο πληρώνονται. Έκτακτος Εργαστηριακός Συνεργάτης με βασικό πτυχίο και μεταπτυχιακό, για πλήρες ωράριο, παίρνει 700 € τον μήνα και το καλοκαίρι στο ταμείο ανεργίας. Τι να αποδώσει και που να επενδύσει ο άνθρωπος; Πάρεργο, με το μάτι ανοιχτό για καμιά καλύτερη ευκαιρία.
Ακόμα και οι πιο γενναίοι καθηγητές, μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οδηγούνται στην παραίτηση και στην αδράνεια. Σου λέει: τίποτα δεν γίνεται, ας τα παρατήσω κι εγώ, τουλάχιστον να βρω την ησυχία μου. Κι έτσι, δια της διολίσθησης, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ότι χαλάει σε έναν χρόνο, για να ξαναγίνει, θέλει πέντε χρόνια προσπάθειας.
Αλλά που να τα πεις αυτά; Στον Άρη με το γυαλισμένο μαλλί; Που μιλάει κι αμολάει τα γενικόλογα και τις αμπελοφιλοσοφίες και νομίζεις ότι μονίμως αναζητεί ή τον καθρέφτη ή την κάμερα; Τι ξέρει το παιδί απ’ αυτά;

Το ίδιο το τροπάρι

Honore Daumier

Φοιτητικές εκλογές την άλλη βδομάδα και το «θερμόμετρο ζεσταίνεται» με την ποδοσφαιρική διάσταση του όρου. Μην φανταστείτε τίποτε σπουδαίο και σημαντικό, οι πολιτικοί περιδιαβαίνουν τα ΤΕΙ και τα πανεπιστήμια της χώρας και παραμυθιάζουν τα παιδιά για το λαμπρό τους μέλλον, εάν και όταν επικρατήσει ή ξαναεπικρατήσει το κόμμα τους. Και τρέχουν και οι δικοί μας των ΤΕΙ και τους ακούν και τους χειροκροτούν και κάποιοι –πιο ανόητοι και αφελείς- σεληνιάζονται με τα συνθήματα, αντί να τους κράξουν και να τους φτύσουν για την κοροϊδία που καλά κρατεί.
Όλοι, λίγο – πολύ, το ίδιο τροπάρι:
«Οι καημένοι οι σπουδαστές» των ΤΕΙ που υποχρηματοδοτούνται, που δεν έχουν τα επαγγελματικά δικαιώματα, που είναι «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» –αυτό είναι για τους πολιτικούς που λογοτεχνίζουν. Κι άλλα πολλά, ωραία και μεγάλα και διεγερτικά, για την εύπιστη και ποδοσφαιροκομματισμένη νεολαία, για να αντλήσουν ψηφαλάκια, να αυξήσουν τα ποσοστά τους και να κάνουν παιχνίδι για την κεντρική πολιτική σκηνή. Η παιδεία πάσχει, πολλά χρόνια, από τα καμώματα και τις πολιτικές τους. Αυτό πια το έχουν καταλάβει και στα άλλα ……..Ιδρύματα.
Κανένας κερατάς από όσους ακούσαμε δεν είναι τουλάχιστον τίμιος και καθαρός.
Αυτοί που κυβέρνησαν ή κυβερνούν όχι μόνον δεν τολμούν να μιλήσουν για την μετονομασία των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια, αλλά ούτε έχουν και το θάρρος να πουν: ναι, είμαστε με το ΤΕΕ και σας κοροϊδεύουμε. Από πολιτικάντηδες τι περιμένεις; Λεβεντιά; «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος».
Από τα κόμματα της αριστεράς; «Ήξεις αφίξεις ούκ εν τω πολέμω θνήξεις». Ανάλογα με το ακροατήριο, βάζουν και τα κόμματα (τα σημεία της στίξης) για να βγαίνει το νόημα που «συμφέρει». Και η αριστερά με το ΤΕΕ είναι και ο Καρατζαφέρης.
Αλλά αφού κι οι φοιτητές των ΤΕΙ με το ΤΕΕ είναι, γιατί να μην είναι κι όλοι οι άλλοι;

Σας θυμίζει τίποτα η ΕΣΕΕ;

Ο Προμηθέας του Rubens (σας θυμίζει τίποτα;)

Πάνε καμιά δεκαριά χρόνια από τότε που υπήρχε η ΕΣΣΕ (Εθνική Σπουδαστική Ένωση Ελλάδας) και εκπροσωπούσε –υποτίθεται- το κίνημα των σπουδαστών των ΤΕΙ. Επειδή όμως κάποια κόμματα έκριναν ότι δεν έπρεπε να λειτουργεί, την αδρανοποίησαν και δεν υφίσταται πλέον. Όχι πως όταν υπήρχε έκανε και τίποτε, χαντακωμένη –όπως και η αδερφούλα της η ΕΦΕΕ- στον κομματισμό και στον διάλογο κωφών μεταξύ των παρατάξεων.
Σήμερα, όσο ποτέ στο παρελθόν, υπάρχει η ανάγκη για ανασύσταση της ΕΣΕΕ, κι αυτό γιατί –έστω και με τις γνωστές αναπηρίες- οι σπουδαστές θα καταφέρουν να αρθρώσουν έναν λόγο, κεντρικό και συγκροτημένο, για το μέγα θέμα των ΤΕΙ. Όσο και να μην το θέλουν οι παρατάξεις, θα αναγκαστούν σιγά – σιγά να πάρουν θέση για το θέμα.
Το ίδιο έγινε και με την σύνοδο των Προέδρων. Για πολλά χρόνια, περί άλλων ετύρβαζε, μέχρι που κάτω από την πίεση των προσώπων, των προβλημάτων και των πραγμάτων, αναγκάστηκε να κάνει το θέμα της πανεπιστημιοποίησης των ΤΕΙ, 1ο θέμα στην ατζέντα της.
Έτσι και με την ΕΣΕΕ. Εάν ξανασυγκροτηθεί, θα αναγκαστούν οι παρατάξεις να πάρουν θέση για το θέμα, έστω σιγά – σιγά και κάτω πάντα από την πίεση των σπουδαστών.
Όποιος λοιπόν θέλει να προσφέρει υπηρεσίες ας λειτουργήσει προς την κατεύθυνση αυτή, στον χώρο των ΤΕΙ.

Θα λαλήσει κανένας πετεινός στα ΤΕΙ;

Pablo Picasso, Ο κόκκορας

Πέρασαν σχεδόν έξι μήνες από τότε που το Υπουργείο Παιδείας τελείωσε, από την μεριά του, την διαδικασία για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΤΕΙ για τις ειδικότητες που εκκρεμούν. Έκτοτε τα Προεδρικά Διατάγματα βρίσκονται προς υπογραφή στα συναρμόδια υπουργεία ΥΠΕΧΩΔΕ, Ανάπτυξης, Γεωργίας, οι υπουργοί των οποίων δεν τα υπογράφουν, πιστοί στα κελεύσματα της συντεχνίας του ΤΕΕ. Και απ’ ότι φαίνεται, θα μείνουν εκεί για χρόνια, μέχρι που να έρθει ο καιρός να τα ξαναβγάλουν, να ξανακάνουν ξανά τις επιτροπές –για να μας ξαναπαραμυθιάσουν- και σε δουλειά να βρισκόμαστε. 25 χρόνια το ίδιο παραμύθι και δεν λέει να τελειώσει. Και δω που τα λέμε, γιατί να το τελειώσουν, αφού τους βγαίνει; Πρέπει να ξέρουν όμως, οι ιθύνοντες της κυβέρνησης, ότι καμιά φορά σπάει ο διάολος το ποδάρι του και μέσα σε μια μέρα ανατρέπονται πολλά δεδομένα. Ένας ολόκληρος κόσμος, που δείχνει κοιμισμένος ή απογοητευμένος, μπορεί, «δι’ ασήμαντον αφορμήν» που λένε, να φέρει τα πάνω κάτω και να βάλει φωτιές στα μπατζάκια τους. Ποιος περίμενε τον Δεκέμβρη που πέρασε να γενικευτεί έτσι ο ξεσηκωμός των νέων; Ποιος περίμενε τέτοια βία; Όλοι έτριβαν τα μάτια τους. Σκέφτηκαν οι υπουργοί του ΤΕΕ, που δεν υπογράφουν τα Διατάγματα, τι θα γίνει αν ξεκινήσει μία κατάληψη σε κάποιο ΤΕΙ, γιατί δεν υπογράφουν τα Προεδρικά Διατάγματα; Θα λαμπαδιάσει το σύμπαν, από την μια μέρα στην άλλη, γιατί υπάρχει από πίσω «αιώνες φαρμάκι» και θα δούμε την τυφλή βία των απελπισμένων. Για τους φοιτητές των ΤΕΙ, αυτή είναι και η μόνη λύση, η μόνη διέξοδος, απέναντι σε μια πολιτεία και σε όλα τα κόμματα που τους κοροϊδεύουν, 25 χρόνια τώρα. Να τα "βάλουν φωτιά" για να αφυπνίσουν μια κοινωνία που, αν μάθει την αδικία, θα είναι μαζί τους.

Η μέρα της ποίησης

Γιάννη Τσαρούχη, Σκηνικό

Η 21η Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα για την ποίηση. Και όπως υποψιάζεστε αφού οι κεφαλές αυτού του κόσμου την θέσπισαν ως τέτοια, φαίνεται ότι ή η ποίηση κινδυνεύει, ή τουλάχιστον δεν τυγχάνει επαρκούς εκτίμησης στις σύγχρονες κοινωνίες μας. Τηρουμένων των αναλογιών δηλαδή, όπως θεσπίστηκε ημέρα για την γυναίκα –επειδή προφανώς η θέση της στην κοινωνία μας δεν ήταν η αρμόζουσα-, ή όπως θεσπίστηκε ημέρα για το περιβάλλον ή το νερό –που αμφότερα βρίσκονται εν κινδύνω. Πριν μερικά χρόνια, το είπε ευθέως, χωρίς περιστροφές κι ένας υπουργός αλήστου μνήμης –Κούβελα νομίζω τον έλεγαν και ήταν και του πολιτισμού, τρομάρα μας- ότι «οι ποιητές είναι λαπάδες». Αυτά τα εισαγωγικά για την ιστορία. Κι επειδή αυτό το blog –ανάμεσα στα άλλα- πιστεύει ότι η τέχνη –η κάθε τέχνη- είναι ένα μέσο για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, θα γιορτάσει φέτος την ημέρα της ποίησης –με όσους θέλουν να γιορτάσουν- σεμνά, επιλέγοντας ένα ποίημα από τα πολλά που μας αρέσουν, ευελπιστώντας να προκαλέσουμε έστω ένα χαμόγελό σας –χαμόγελο πικρό ή μειδίαμα. Κι ας μην έχουμε αυταπάτες. Όπως λέει κι ο αγαπημένος Μανώλης Αναγνωστάκης: «κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζεςκανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα». Όπως και να ‘χει όμως, η κοινή συγκίνηση που φέρνει η τέχνη, είναι βαθύτερη επικοινωνία.
Στα καθ’ ημάς τεχνολογικά χωράφια, δυστυχώς η τέχνη η φιλοσοφία και ο πολιτισμός είναι πράγματα εξοβελισμένα και «παρασιτικά», παρ’ όλο που σύμφωνα με τους κλασσικούς της εκπαίδευσης, το πανεπιστήμιο –από καταβολής του- πρέπει να υπηρετεί –παράλληλα με την επαγγελματική γνώση και την ερευνητική δραστηριότητα- την δημιουργία υπεύθυνων και καλλιεργημένων πολιτών.
Στα ΤΕΙ θα γιορτάσουμε την μέρα της ποίησης με ένα συμβολικό –για τον αγώνα μας και για κάθε αγώνα- ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού: Η διαθήκη μου.

H ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ*

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στον φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτήν την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τα’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στην χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε τον φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Υστερόγραφο

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
καθώς διαβάστηκε -
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν -
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν
στέκεσαι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

*Το ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατικός Τύπος, λογοκριμένο από προοδευτικό διανοούμενο. Αναγκάστηκα να διαμαρτυρηθώ στο επόμενο φύλλο της ίδιας εφημερίδας με το Υστερόγραφο.

Κάτι κινείται

Είναι παρήγορο ότι σε ένα πολιτικό κόμμα της αριστεράς ξεκίνησε ένας διάλογος για το μέλλον των ΤΕΙ στην ανώτατη εκπαίδευση, μετά βέβαια και από πιέσεις των ανθρώπων των ΤΕΙ που πολιτικά βρίσκονται στον χώρο της αριστεράς.

Βέβαια θα είναι ακόμα πιό παρήγορο αν υιοθετηθούν οι θέσεις για την εξέλιξη των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια και την ολοκλήρωση της διαδικασίας έκδοσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων στις ειδικότητες που εκρεμούν.

Μακάρι επίσης το παράδειγμα μιας ειλικρινούς συζήτησης να γίνει πράξη και στα άλλα πολιτικά κόμματα της χώρας. Οι άνθρωποι των ΤΕΙ, στα κόμματα που δραστηριοποιούνται, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες.

Υπάρχει ακόμα δρόμος μέχρι την πλήρη δικαίωση των ΤΕΙ και των αποφοίτων τους. Είπαμε: πολλές οι αγκυλώσεις, πολλά τα συμφέροντα. Όμως τελευταία κάτι κινείται. Όλο και περισσότεροι το συζητούν, όλο και περισσότεροι κάνουν προτάσεις, όλο και περισσότεροι κινητοποιούνται. Υπάρχουν πλέον πραγματικότητες που δεν μπορούν να αγνοηθούν από κανέναν. Όλα αυτά είναι παρήγορα. Είδωμεν.

Η ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ

Ας δώσουμε όλοι την απάντηση. Φτάνει τόσος ρατσισμός δεκαετιών.

Θα σε σφάξω Γιάννη, θα σ' αλείψω μίξα

Έτσι λέει μια γνωστή λαική παροιμία και όλοι ξέρουμε τι εννοεί και για ποιές συμπεριφορές το λέει.

Αφού λοιπόν η ΟΣΕΠ ΤΕΙ έστειλε στον Α. Αλαβάνο επιστολή όπου καταδικάζει την αχαρακτήριστη συμπεριφορά του απέναντι στα ΤΕΙ, εθορυβήθει ο τελευταίος και άρον άρον ζήτησε συγνώμη για την παράληψή του, βλέπετε οι ψήφοι είναι πολλοί και πρέπει να δείξουμε καλό πρόσωπο. Οι σχέσεις λοιπόν "αποκαταστάθηκαν" με την συνάντηση που περιγράφει το νέο δελτίο τύπου της ΟΣΕΠ ΤΕΙ. Και νά συμπαραστάσεις και να ξανάμανά διάλογοι και να πρωτοβουλίες, για να χρυσώσει την ταύτησή του με τον αδελφό, του ΤΕΕ. Δεν μπορεί να κοροιδέψει κανέναν όμως -ούτε εντός, ούτε εκτός αριστεράς- για το τι πιστεύει και πράττει ουσιαστικά. Γιατί δεν είπε ποιά επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να έχουν οι απόφοιτοι των ΤΕΙ, αφού είναι καθ' οδόν -υποτίθεται- τα Προεδρικά Διατάγματα και ξαναγυρίζει στους εμπλεκόμενους φορείς και στις επιτροπές; Το ξέρει καλά το κόλπο ότι αν θέλεις να μην προχωρήσει κάτι, κάνε μια επιτροπή κι άστο να σέρνεται.

Και για να μην αδικούμε μόνο τον Αλαβάνο, όλα τα κόμματα ταυτίζονται με το ΤΕΕ. Απόδειξη; Ποιό κόμμα βγήκε να διαμαρτυρηθεί για την καθυστέρηση έκδοσης των Προεδρικών Διαταγμάτων για τα επαγγελματικά δικαιώματα; ΚΑΝΕΝΑ. Τι ΠΑΣΟΚ -η Διαμαντοπούλου αν δεν απατώμαι είναι κι αυτή μέλος του ΤΕΕ-, και τι ΚΚΕ που μιλάει ακόμα για ανώτατες και ανώτερες σχολές -καλά αυτοί είναι γενικώς μακριά νυχτωμένοι-. Η κυβέρνηση πόσον καιρό θέλει να τα υπογράψει; Μέχρι την επόμενη απόδραση Παλαιοκώστα; Που είναι όλοι εκείνοι που θριαμβολόγησαν για την συνέπεια της Ν.Δ;
Όλα τα κόμματα είναι σε συμπαιγνία με το ΤΕΕ και μόνον δύο δρόμοι υπάρχουν: ή οι σπουδαστές των ΤΕΙ να βγούν στον δρόμο και να τα "κάψουν", ή να έρθει η δικαίωση από το δικαστήριο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αν δε κρίνουμε από το αγωνιστικό φρόνημα και την αυτοπεποίθηση των σπουδαστών των ΤΕΙ, μάλλον μόνον από τα δικαστήρια υπάρχει κάποια ελπίδα. Δυστυχώς έτσι είναι η κατάσταση.

Έχει χούι το ρεπάνι σύντροφε Αλαβάνο

Κι' όσο λέγαμε για ρατσισμούς σύντροφε Αλαβάνο.

Κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για τα ΤΕΙ

Σπύρος Βασιλείου, Καλάθι μπροστά σε ανοιχτό παράθυρο

Τα ΤΕΙ έχουν σήμερα 10-2-09, 2.334 μέλη Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΠ). Απ’ αυτούς, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΠΘ, οι 1450 (ή περίπου το 62%) είναι σε τακτικές θέσεις, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν κριθεί από το 2001 και μετά (από την 1η δηλαδή ανωτατοποίηση των ΤΕΙ) τουλάχιστον μία φορά για να εισέλθουν ή για να εξελιχθούν στην βαθμίδα που ανήκουν ή σε ανώτερη βαθμίδα.

Από τους 1450 οι 280 είναι σε τακτική θέση Καθηγητή Εφαρμογών, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν τουλάχιστον Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών (ΜΤΣ), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι απ’ αυτούς δεν έχουν και Διδακτορική Διατριβή (ΔΔ) ή ότι ο ΜΤΣ με τον οποίο διορίστηκαν δεν είναι η ΔΔ. Σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον οι 1170, από τα σημερινά μέλη ΕΠ των ΤΕΙ, είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος, δηλαδή περίπου το 50% του συνόλου των μελών ΕΠ.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ένας σημαντικός αριθμός των μελών ΕΠ που είναι σε προσωποπαγείς θέσεις, από το 2001 και μετά, είναι σε διαδικασία απόκτησης προσόντων (δηλαδή μεταπτυχιακών ή διδακτορικών) για να ενταχθούν σε τακτικές θέσεις ΕΠ.
Το 2001, το ποσοστό των μελών ΕΠ που είχαν ΔΔ ήταν περίπου 25% και μέσα σε 7 χρόνια ανέβηκε στο 50%, αύξηση η οποία οφείλεται στην εισροή νέων μελών ΕΠ και στην συνταξιοδότηση παλαιών που δεν είχαν ΔΔ. Εάν βέβαια η πολιτεία έδινε τα κονδύλια για πρόσληψη περισσοτέρων νέων μελών ΕΠ, αντιλαμβάνεσθε ότι το ποσοστό των ΔΔ θα ήταν αρκετά μεγαλύτερο. Σε κάθε περίπτωση, εάν λάβουμε υπ’ όψη τους σημερινούς ρυθμούς αλλαγής της σύνθεσης του ΕΠ, καθώς επίσης και τον λογικό συλλογισμό ότι αυτοί που συνταξιοδοτούνται είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους χωρίς προσόντα, μέσα σε λίγα ακόμη χρόνια, ίσως μέχρι το 2015, τα μέλη ΕΠ των ΤΕΙ θα είναι κάτοχοι ΔΔ σε ποσοστό που θα ξεπερνάει ίσως και το 80%.
Μήπως όμως και στις σχολές (όπως π.χ. η Βιομηχανική, η Παιδαγωγική, η Χαροκόπειος) που έγιναν πανεπιστημιακές, δεν υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπου ο μέσος όρος των προσόντων (παλιοί και καινούργιοι) του Ερευνητικού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΔΠ) δεν ήταν χαμηλότερος από αυτό που είχαν οι παλιές πανεπιστημιακές σχολές; Πάντα στις μεταβατικές περιόδους συμβαίνουν αυτά, σε όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες.
Θα μου πείτε όλοι αυτοί που έχουν ΔΔ είναι αυτόματα και άξιοι καθηγητές, άξιοι ερευνητές, αξιόλογοι επιστήμονες και άνθρωποι; Όχι βέβαια. Αυτό όμως το επιχείρημα ισχύει και για τα πανεπιστήμια. Και εκεί προφανώς θα υπάρχουν και άξιοι, όπως θα υπάρχουν και άλλοι που δεν εκπληρούν τις υποχρεώσεις τους, αυτά είναι πράγματα γνωστά και σε κάθε περίπτωση είναι μία άλλη συζήτηση.
Όσο κι αν προσπαθούν οι συντεχνίες, όσο κι αν επιμένουν στον εκπαιδευτικό τους ρατσισμό κάποιοι πανεπιστημιακοί (αποκλειστικά ελληνικά φαινόμενα αμφότερα), το ποτάμι είναι δύσκολο να γυρίσει πίσω. Είναι δύσκολο, όλος αυτός ο κόσμος, να υποβιβαστεί στις συνθήκες της δεκαετίας του ’60 και του ’70, όπως θέλει και προτείνει το ΤΕΕ και συμπράττουν –δυστυχώς- μαζί του και αρκετοί πολιτικοί. Πως θα κάνουν τα 4 χρόνια των σπουδών 2; Πως θα τα κάνουν τριτοβάθμια τεχνική εκπαίδευση από ανώτατη που είναι σήμερα; Έχουν απαντήσει –έστω μέσα τους- σ’ αυτά τα ερωτήματα; Έχουν υπολογίσει τις αντιδράσεις όλου αυτού του κόσμου;

ΤΕΙ. Ο Πόντιος Πιλάτος και ο σταυρός του μαρτυρίου.

Αναδημοσίευση από "Τα Νέα" (Κάντε κλίκ και διαβάστε το)

Κάπου - κάπου οι άνθρωποι των ΤΕΙ καταφέρνουν να σπάσουν την "ομερτά" των συντεχνιών με τα μέσα ενημέρωσης και διαβάζουμε και καμιά άλλη άποψη. Κάπου - κάπου.

Το παιδί είναι φλούφλης

Μεταξύ Brummel και James Dean

Παρακολουθήσαμε την εκπομπή «Παρασκήνιο» στην ΝΕΤ, το βράδυ της Δευτέρας 26 Ιανουαρίου, με θέμα την παιδεία. Καλεσμένοι του κ. Πολίτη ο νέος Υπουργός Παιδείας κ. Σπηλιωτόπουλος και η σκιώδης υπουργός του ΠΑΣΟΚ κ. Διαμαντοπούλου.
Θα προσπεράσουμε την φοβερή δημοσιογραφική ανεπάρκεια του κ. Πολίτη –κυβερνητικός είναι ο άνθρωπος σε διατεταγμένη υπηρεσία- και των άλλων δημοσιογράφων προσκεκλημένων.
Δεν θα σταθούμε επίσης στο γιάπικο στυλ του κ. Υπουργού με τον μειλίχιο και κοινότυπο –μέχρις απελπισίας- λόγο που λέει – λέει – λέει και τίποτα δεν λέει. Εάν από τέτοιας ποιότητας πολιτικούς περιμένουμε να γίνουν βήματα στα θέματα παιδείας είμαστε μακριά, πολύ μακριά νυχτωμένοι. Το παιδί ναρκισσεύεται με τα κοστουμάκια του και τις κρεμούλες και κάπου – κάπου πετάει και κανένα λατινικό για να δείχνει μορφωμένος. Μια πραγματική tabula rasa, ή άλλως ένας τενεκές ξεγάνωτος.
Ο κ. Υπουργός όμως αγνοεί ακόμα και τις εκπαιδευτικές βαθμίδες της χώρας του. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την σιωπή του, όταν ο κ. Πολίτης –είπαμε, πρύτανης της δημοσιογραφίας- τρεις-τέσσερις φορές, μίλησε για τις εισαγωγικές στις Ανώτερες και Ανώτατες σχολές (προφανώς εννοώντας τα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια); Δεν άκουσε; Άκουσε. Δεν κατάλαβε; Είναι πιθανόν. Μπορεί τα «κυβικά» του να είναι τόσα που πράγματι να μην ξέρει ότι στην Ελλάδα δεν υφίσταται η Ανώτερη εκπαίδευση. Είμαστε στο 2009 ή στο 1970; Οι προκάτοχοί του τουλάχιστον (Γιαννάκου και Στυλιανίδης) μιλούσαν και έθεταν τα πράγματα ακριβολογώντας.
Τα ΤΕΙ δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τον σημερινό υπουργό παιδείας. Στην καλύτερη περίπτωση να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν. Στην χειρότερη, να κάνει βήματα προς την υποβάθμισή τους. Ούτε γνώση έχει για τα θέματα, ούτε και καμιά ικανότητα να προάγει τίποτα. Θέατρο παίζει, αμπελοφιλοσοφίες λέει, ο καιρός να περνάει στην υπουργική καρέκλα.

Αφοί Αλαβάνοι

Αφοι Αλαβάνοι

Γιάννης Αλαβάνος, Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΗΤΟΡΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 15.01.2009
……………………………………………………………………
Άμεση μεταρρύθμιση στην τεχνική εκπαίδευση

Θα πρέπει να υπάρχουν τρεις βαθμίδες. Ανώτατη εκπαίδευση, τεχνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, τεχνική – δευτεροβάθμια- εκπαίδευση.
Στην Ανώτατη παραμένουν οι υπάρχουσες Πολυτεχνικές Σχολές και αναβαθμίζονται, υπαγόμενες σε αυτές, τα περισσότερα αντίστοιχα ΑΤΕΙ. Τα τελευταία θα λειτουργούν με τις προϋποθέσεις των Πολυτεχνικών Σχολών και το γνωστικό εύρος αυτών. Για όσους εκ των καθηγητών τους δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις να ενταχθούν απευθείας στο ΕΔΠ των ΑΕΙ, θα νομοθετηθούν προσωποπαγείς θέσεις.
Στην Τεχνική Τριτοβάθμια (μεταλυκειακή) εκπαίδευση υπάγονται όλες οι μεταλυκειακές σχολές που νόμιμα λειτουργούν, αν και επιθυμητό θα ήταν να είναι δημόσιου χαρακτήρα. Τα χρόνια σπουδών μπορούν να ποικίλλουν από ένα έως τρία. Σχολές ΑΤΕΙ που δεν αναβαθμίζονται σε Πολυτεχνικές, μετατρέπονται σε σχολές αυτού του κύκλου σε όσες τουλάχιστον πόλεις η παρουσία τους έχει λειτουργήσει θετικά για τη στήριξη της τοπικής οικονομίας, αλλά και το αντικείμενο έχει αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι σκόπιμο κάποια τμήματα να κλείσουν ή να συγχωνευθούν με όμοιά τους.

Αλέκος Αλαβάνος, Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Παρασκευή, 23 Ιανουάριος 2009
Ομιλία στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση για την παιδεία.
………………………………………………………………….
Το όγδοο που θέλω να πω, είναι το θέμα της τεχνικής παιδείας. Είναι ο «σκουπιδότοπος». Είναι ρατσισμός. Δεν είναι ο δρόμος προς τα μπρος, είναι ο δρόμος προς τα πίσω. Το ξέρουν οι οικογένειες. Ντρέπονται, δημιουργούν σύνδρομα, αντί να είναι αυτά τα παιδιά περήφανα, γιατί ακολουθούν το δρόμο της γρήγορης έλευσης στην αγορά εργασίας, ο οποίος θα έπρεπε να ήταν ανοιχτός για πανεπιστημιακές σπουδές. Η τεχνική εκπαίδευση, στην Ελλάδα, είναι μία εκπαίδευση δήθεν. Τομή. Τεχνικές γνώσεις, στο κοινό Λύκειο, θεωρίας και πράξης, πολύ ισχυρή μεταλυκειακή τεχνική εκπαίδευση. Αξιοποίηση της πρότασης του Πολυτεχνείου και του ΤΕΕ για μεν ένα κομμάτι των ΤΕΙ, τα οποία θα ενσωματωθούνε στα Πανεπιστήμια, εφόσον έχουν τη δυνατότητα, και ένα άλλο δε, που θα αποτελέσει κορμό της Τεχνικής Εκπαίδευσης.

Ο μεν Γιάννης Αλαβάνος, ο άνθρωπος είναι ξεκάθαρος, είναι του ΤΕΕ, της συντεχνίας. Ξέρει τι υπερασπίζεται και το λέει χωρίς πολλές - πολλές ιδεολογίες. Εάν διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της εισήγησής του θα διαπιστώσετε ότι χρησιμοποιεί δυο μέτρα και δυο σταθμά, κάνει λογικές αυθαιρεσίες και εξάγει συμπεράσματα τόσο επισφαλή που κάποιος άλλος, ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία, θα μπορούσε με τα ίδια λογικά άλματα να οδηγηθεί σ’ ένα ολωσδιόλου διαφορετικό «δια ταύτα». Απειλεί αλλά και αφήνει περιθώρια συναλλαγής προκειμένου να περισώσει το μέγιστο, το μονοπώλιο του ΤΕΕ στην ανώτατη τεχνολογική εκπαίδευση.

Ο άλλος Αλαβάνος, ο Αλέκος, αδελφός του πρώτου, είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ της αριστεράς, της δικαιοσύνης, της προόδου, της ισοπολιτείας, των φτωχών και των αδικημένων. Γι’ αυτό και κάνει μία δακρύβρεχτη εισαγωγή όχι μόνον περί ρατσισμών, αποκλεισμών και παιδιών ενός κατώτερου θεού, αλλά και περί παιδείας, περί Πρωταγόρα, Πλάτωνα, Σωκράτη, για να καταλήξει όμως στο ίδιο ακριβώς αριστερό συμπέρασμα με τον αδερφό του, δηλαδή στο μονοπώλιο του ΤΕΕ στην ανώτατη τεχνολογική εκπαίδευση. Τέτοια αδελφική αλληλεγγύη.
Για τον πρώτο το κατανοούμε. Για τον δεύτερο ντρεπόμαστε.

Την ποιότητα, την ασφάλεια, την αισθητική ... των κατασκευών*

Αραγε στην Βιέννη (Hundertwasserhaus Wien) υπάρχει η αισθητική του ΤΕΕ;

*(Ο τίτλος της καταχώρησης είναι από την ανακοίνωση του ΤΕΕ και μόνο σαν αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί η αποστροφή περί αισθητικής των κατασκευών. Αναφέρονται άραγε στα έργα τέχνης με τα οποία κοσμούν τις πόλεις και την ύπαιθρό μας οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί της αντιπαροχής, των ημιυπαίθριων και των υμιυπογείων;)

Επί ποδός πολέμου η συντεχνία του ΤΕΕ -και οι συνοδοιπόροι της- εδώ και δύο βδομάδες, από τότε που είδαν το φως της ημέρας οι προτάσεις του ΣΑΤΕ για τα επαγγελματικά δικαιώματα των Τεχνολόγων Μηχανικών, στις επίμαχες και «πονεμένες» ειδικότητες: Μηχανολογίας, Ηλεκτρολογίας, Ενεργειακής Τεχνολογίας, Αυτοματισμού, Ναυπηγικής, Γεωτεχνoλογίας και Περιβάλλοντος, Τεχνολογιών Αντιρρύπανσης, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, Κλωστοϋφαντουργίας, Οχημάτων και Τεχνολογίας Αεροσκαφών.
Θαυμάστε ή σιχαθείτε τοποθετήσεις φορέων:
Το ΤΕΕ δια του κ. Γιάννη Αλαβάνου: Νέες και οξύτατες αντιδράσεις απειλούν να προκαλέσουν τα σχέδια Π.Δ. για επαγγελματικά δικαιώματα των Τεχνολόγων (http://portal.tee.gr/portal/page/portal/TEE_HOME)
Η στάση του ΤΕΕ και αναμενόμενη ήταν και πεπατημένη. Άλλωστε γιατί όχι, αφού στο παρελθόν -ξανά και ξανά- όταν έφτανε ο κόμπος στο χτένι, έφτιαχναν μια επιτροπή να «μελετήσει» το θέμα –διάβαζε να το παραπέμψει στις Καλένδες- και την έβγαλαν έτσι καμιά 40 χρόνια. Τα χρόνια όμως είναι άλλα και το ΤΕΕ φαντάζει σαν «Ο ψεύτης βοσκός» του Αισώπου που από τα καμώματα και τα συσσωρευμένα ψέματά του δεν μπορεί πια να πείσει κανέναν, δεν τον πιστεύει κανένας.
Όλοι εναρμονίζονται με τον Γ. Αλαβάνο του ΤΕΕ. Πασόκοι, Κουκουέδες, Συριζωμένοι:

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ (18/12/08) λένε οι Πασόκοι:

http://www.paskemdydas.com/second.htm

ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΝΕΜΟΥΣ, ΘΑ ΘΕΡΙΣΟΥΝ ΘΥΕΛΛΕΣ..., λένε οι του ΚΚΕ
(http://www.dpk.tee.gr/paideia_Epagg_dik/22.12.2008)

Παράλληλα όμως με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των κομμάτων στο ΤΕΕ, έρχεται στις 22-12-2008 η συνέντευξη τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την παρουσίαση των 15 σημείων – στόχων πάλης (http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=12864).

Η παιδεία αποτελεί το σημείο 11. Για πολλά μιλάει το σημείο, μόνο για τα ΤΕΙ δεν λέει τίποτα. Βλέπεις το «enfant gâté” του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα πανεπιστήμια και το ΤΕΕ. Τα ΤΕΙ και οι απόφοιτοί τους είναι τα μπάσταρδα και πρέπει να παραμείνουν στην απόξω. Καημένη εργατική τάξη, ποιοι διεκδικούν να μιλάνε στο όνομά σου, για δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατία. Αν έχουν έστω και λίγη τσίπα ας πάρουν θέση για το θέμα κι ας πάψουν να κρύβονται πίσω από τις γενικολογίες και τις επιτροπές.
Στην συζήτηση που θα γίνει στην Βουλή με την νέα χρονιά για την Παιδεία ας πάρουν θέση όλοι.
Εμείς θα επικροτήσουμε την ανακοίνωση που έβγαλε η ΔΑΚΕ (η κυβερνητική, της Νέας Δημοκρατίας) και είμαστε έτοιμοι να συγχαρούμε και τον Υπουργό Παιδείας (ας τον βρίζουν οι συντεχνίες) αν πάει την υπόθεση μέχρι το τέλος και τα ΠΔ υπογραφούν και γίνουν πραγματικότητα. Είπαμε: Πρώτα τα ΤΕΙ και μετά τα κόμματα. Κι απ’ ότι φαίνεται, τα συγκεκριμένα κόμματα θα είναι πολύ – πολύ μετά.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΤΕΕ

(http://www.dake-eetem.gr/dakeeetem/index_1.htm)